Панькоў Мікола (псэўд. Мікола Вольны, У.Сакол, М.Кніжнік; 12.06.1911, г. Дзьвінск - 07.01.1995, Нью-Ёрк), грамадзка-культурны дзеяч, выдавец, бібліёграф. З 1944 г. - на эміграцыі. Жыў у лягерох для перамешчаных асобаў, выдаваў рукапісныя часопісы. Браў удзел у зьезьдзе беларускай эміграцыі ў 1947 г., быў сябром БНР, ачольваў Саюз Беларускіх Журналістаў. Заснаваў Беларускае Інфармацыйнае Бюро і быў ягоным кіраўніком. У 1956 г. выйшаў з Рады БНР і разам з Яўхімам Кіпелем, Віктарам Чабатарэвічам, Міколам Шчорсам, Лявонам Савёнкам заснаваў Камітэт Незалежнай Беларусі, у 1984 г. разам з Васілём Шчэцькам аднавіў выданьне «Летапісу Беларускай Эміграцыі». Склаў падрабязную «Хроніку беларускага жыцьця на чужыне» (1945-1984), што была выдадзеная па ягонай сьмерці.
Крыніца: Лявон Юрэвіч. Літаратурны рух на эміграцыі. Менск, БГА, 2002.
