Кулак Казімір (1896-1989), каталіцкі святар заходняга абраду, доктар тэалогіі, рэлігійны і культурна-асветны дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., душпастыр, педагог, актывіст беларускага студэнцкага руху міжваеннага дваццацігоддзя, прыхільнік беларускага вуніяцтва.

Нарадзіўся 26.03.1890 у в. Кудзераўшчына Сакольскага павета Гарадзенскай губ. Паходзіў з сялянскай сям'і: бацькі - Вікенцій і Разалія (з дому Фалевічаў) Кулакі. Скончыў Дуброўскую вышэйшую пачатковую навучальню (07.06.1914). З 1915 г. - клерык Віленскай духоўнай семінарыі. Пасвячоны ў святары 30.05.1920. З 1923 г. служыў вікарыем у парафіі Трокі і адначасова выкладаў Закон Божы ў мясцовай школе. З беларускім нацыянальна-рэлігійным рухам звязаны з часоў вучобы ў Віленскай семінарыі. Вучыўся ў папскім Усходнім інстытуце ў Рыме, дзе ў 1927 г. паспяхова абараніў доктарскую працу на тэму «Псіхалогія вяртання да каталіцтва Мялеція Сматрыцкага, біскупа Полацкага». Пад час вучобы ў Рыме падараваў Папскай бібліятэцы ў Ватыкане «Гісторыю беларускай (крыўскай) кнігі» В.Ластоўскага. Перапісваўся з беларускім святаром У.Талочкам. У лістах да В.Ластоўскага палемізаваў у сувязі з прапановай апошняга «стварыць сваю ўласную веру». Пасля вучобы вярнуўся ў Пінскую дыяцэзію, дзе працаваў прафесарам расейскай мовы ў мясцовай духоўнай семінарыі. Кіраваў вуніяцкім сектарам. У 1933 г. - у Варшаве: выконваў абавязкі сакратара біскупа М.Чарнецкага. Прадстаўлены ў Ватыкане як кандыдат у папскія прэлаты, аднак прэлатуры не атрымаў. Магчыма, не апошнюю ролю ў гэтай справе адыгралі дзве істотныя акалічнасці: прыхільнасць да вуніяцтва і паслядоўная падтрымка беларускага нацыянальна-рэлігійнага руху. У 1940-я гады праводзіў душпастырскую дзейнасць у Ляндварове і Тургелях Трокскага дэканата. Знаходзіўся пад арыштам.

Літ.: LMABRS, ф. 318, каталог «К»; ЦНБ, ф. 5, воп. 1, спр. 1; Directorium... Vilnensi; Elenchus... Pinscensis; Архівы БНР; Chryścijanskaja Dumka (Вільня). 1934. № 10.

Паведаміць пра недакладнасьць