Лявош Антон (1896-1975), каталіцкі святар заходняга абраду, ганаровы канонік мітрапалітальнай капітулы ў Беластоку, доктар тэалогіі, рэлігійны і культурна-грамадскі дзеяч, удзельнік беларускага хрысціянскага руху 20 ст., душпастыр.

Нарадзіўся 10.11.1896 у г. Саколка Гарадзенскай губ. Паходзіў з сялянскай сям'і: бацькі - Ян і Зузанна (з дома Жывалеўскіх) Лявошы. У чэрвені 1913 г. скончыў гарадскую 4-класную навучальню ў Саколцы. З 1913 г. - на 1-м курсе Віленскай духоўнай каталіцкай семінарыі. Браў удзел у культурна-асветным гуртку клерыкаў-беларусаў. Пасвячоны ў святары 30.05.1920. Пасля заканчэння семінарыі прадоўжыў вучобу ў Люблінскім каталіцкім універсітэце (з 1921). Вучыўся ў Рыме, дзе абараніў доктарскую дысертацыю па тэалогіі. У складзе беларускай дэлегацыі ўдзельнічаў у працы 5-га Вуніяцкага кангрэса ў Велеградзе (Чэхаславакія, 20-24.07.1927). З 1928 г. - вікарый пры касцёле св. Яна ў Вільні. У 1929 г. прызначаны на прасінадальную працу ў літургічнай камісіі Віленскай архідыяцэзіі. З 1932 г. - законавучыцель і адміністратар у парафіі Старасельцы. У міжваеннае дваццацігоддзе выступаў за беларусізацыю нацыянальна-рэлігійнага жыцця на заходнебеларускіх абшарах. Вёў перапіску з рэдакцыямі беларускіх каталіцкіх выданняў («Chryścijanskaja Dumka» і інш.). Сябра Беларускай хрысціянскай дэмакратыі. З 1945 г. - у парафіі Беласток-Дойліды, дзе працаваў на пасадзе пробашча. Адначасова ўзначальваў Беластоцкі дэканат. Сябра архідыяцэзіяльнай адміністрацыйнай рады. Уваходзіў у склад камісіі па справах літургіі, музыкі і касцельнага мастацтва. Цэнзураваў кнігі рэлігійнага зместу. Памёр 08.03.1975.

Літ.: LMABRS, ф. 318, каталог «Л»; Directorium... Vilnensi; Catalogus... Vilnensis; Krynica (Вільня). 1925. № 5; Stankiewicz A., 1929; Spis kościołów, 1973; 1979.

Паведаміць пра недакладнасьць