Нарадзіўся 12.03.1890 у сяле Малыя Гарошкі Жытомірскага павета. Паходзіў з сялянскай сям'і: бацькі - Пракоп і Феадоля Ахоценкі. У 1911-1921 гг. - у Богаяўленскім манастыры ў г. Жытомір, дзе атрымаў першапачатковую духоўную адукацыю. Пастрыжаны ў манахі 28.06.1919. Першыя гады на шляху да святарскага сану правёў у Жытоміры. Служыў аканомам Архірэйскага дома і адначасова наведваў святарскія курсы. У 1925 г. ў Кіеве рукапаложаны ў іераманахі. З 1932 г. - архімандрыт. Святарскія абавязкі выконваў у праваслаўных прыходах у мясцовасцях Карасцень, Народзічы, Эмільчыцы, Кулешы на Ўкраіне. За рэлігійную дзейнасць праследваўся савецкімі ўладамі. У 1937 г. быў арыштаваны органамі бяспекі і высланы на папраўчыя работы ў Бярдзянск. На пачатку Другой сусветнай вайны быў вызвалены. Служыў настаяцелем сабора ў г. Мелітопаль. Прыняў епіскапскае пасвячэнне 01.08.1943 у праваслаўным кафедральным саборы ў г. Кіраваград. З 1944 г. - у эміграцыі. Па просьбе беларускіх палітычных, грамадска-культурных і рэлігійных дзеячаў і са згоды вышэйшых іерархаў УАПЦ садзейнічаў адбудове БАПЦ у эміграцыі. 04-05.06.1948 удзельнічаў у 1-м саборы БАПЦ у г. Констанц (Германія), дзе быў абраны ў склад часовага кіраўніцтва БАПЦ і духоўнай Кансісторыі. На сесіі сабора БАПЦ 20.12.1949 выбраны галавою сабора і ўзведзены ў сан архіепіскапа. Прымаў удзел у аднаўленні кіруючых і адміністрацыйных структур БАПЦ. У 1950 г. пераехаў у Аўстралію, дзе прадоўжыў сваю святарскую дзейнасць сярод беларускіх вернікаў. Памёр 02.10.1971 у г. Адэлаіда.
Літ.: Голас царквы (Нью-Ёрк). 1971. № 34; Беларус (Нью-Ёрк). 1971. № 175; Кіпель В.
