Вераб'іны сыч (Glaucidium passerinum L., 1758)
Атрад Совападобныя (Strigiformes), сямейства Савіныя (Strigidae)

Статус. IV катэгорыя. Рэдкі аселы від.
Значэнне ў захаванні генафонду. Адзіны прадстаўнік роду ў фауне ўсходняй Галарктыкі.
Кароткае апісанне. Самая дробная сава. Даўжыня цела 16-19 см, маса 60-80 г, размах крылаў 0,34 x 0,39 м. Спінны бок буры з белаватымі крапінкамі, брушны - светлы, амаль белы з цёмнымі падоўжнымі стракацінамі. Махавыя і рулявыя пёры з белаватым папярочным малюнкам. Дзюба кароткая, жоўтая, крута загнутая, васкавіца ўздутая. Лапы апераны да кіпцюроў.
Пашырэнне. Хваёвыя і мяшаныя лясы Эўропы і Паўночнай Азіі. Тэрыторыя Беларусі знаходзіцца ў межах арэала віду. Знаходкі сыча вядомы ў Гарадоцкім [1], Суражскім [2], Лепельскім, Менскім, Горацкім, Слуцкім, Васілевіцкім, Столінскім і Камянецкім [3], Жыткавіцкім [4] раёнах.
Месцы пражывання. Яловыя і ялова-лісцевыя лясы з наяўнасцю дуплаватых дрэў.
Колькасць і тэндэнцыі яе змянення. Агульная колькасць невядомая, але нізкая. Як летам, так і зімой трапляюцца адзінкавыя асобіны. Тэндэнцыя змянення колькасці не вызначана.
Асноўныя абмежавальныя фактары. Высечка старых яловых і мяшаных лясоў.
Асаблівасці біялогіі. Вывучаны крайне недастаткова. Даказана толькі аселасць птушкі. Гнёзды і кладкі ў Беларусі не апісаны. Памеры яек 28,7 x 22,5 мм. Вядома, што сыч выкарыстоўвае дуплы вялікага стракатага дзятла, а яго ахвярамі могуць быць вялікія сініцы, жоўтагаловыя каралькі, палёўкі [5], што ён можа паляваць на берасцянак [2], нападаць на вялікага стракатага дзятла. На зіму запасае корм у дуплах.
Развядзенне. Звестак няма.
Прынятыя меры аховы. Спецыяльна не прымаліся.
Неабходныя меры аховы. Выяўленне месцаў гнездавання і іх ахова. Вывучэнне экалогіі і прапаганда аховы віду.

Літ.: 1. Дорофеев, 1970; 2. Лычкоўскі (асаб. павед.); 3. Федюшин, Долбик, 1967; 4. Ямінскі (асаб. павед.); 5. Нікіфараў (асаб. павед.).

Б.Ямінскі

Паведаміць пра недакладнасьць