Герменеўтыка (ад грэч. hermeneutike - вытлумачэнне), майстэрства тлумачэння і перакладу; спосабы і прынцыпы вытлумачэння складаных шматзначных тэкстаў (пераважна старажытных, напр., Бібліі, твораў антычнасці). У эпоху Адраджэння Г. выступала як мастацтва перакладу антычных тэкстаў на мову сучаснай, жывой культуры. У філасофскіх плынях канца 19-20 ст. Г. трактуецца ў якасці спецыфічнага вучэння аб разуменні (цэласным душэўна-духоўным перажыванні) як метадалагічнай аснове ўсіх гуманітарных навук. Значны ўклад у распрацоўку філасофскай Г. ўнеслі Э.Гусерль, В.Дзільтэй, М.Хайдэгер, Х.Гадамер і інш.
