Ібн Сіна (лацінізаванае Авіцэнна; Avicenna; 980-1037), вучоны, філосаф, лекар, музыкант. Жыў у Сярэдняй Азіі і Іране. Быў прыдворным лекарам у мясцовых султанаў, везірам. Пры двары аднаго з шахаў чытаў лекцыі па астраноміі і логіцы. Напісаў звыш 100 папулярных на Ўсходзе і Захадзе трактатаў па розных навуках. Сярод асноўных філасофскіх твораў - «Кніга збавення», «Кніга ўказанняў і павучанняў», якія ўтрымліваюць таксама яго прыродазнаўчыя, музычна-тэарэтычныя палажэнні. Энцыклапедыя тэарэтычнай і клінічнай медыцыны «Канон лекарскай навукі» І.С. ўяўляла сабой абагульненне поглядаў і вопыту грэчаскіх, рымскіх, індыйскіх і сярэднеазіяцкіх лекараў і на працягу многіх стагоддзяў выкарыстоўвалася як абавязковы падручнік па медыцыне (у т.л. ў сярэднявечнай Эўропе).

Паведаміць пра недакладнасьць