Ордэр архітэктурны (ад лац. ordo - парадак, лад), пэўныя суадносіны нясучых (калона з капітэллю, часам з п'едэсталам) і нясомых (архітраў, фрыз і карніз, якія разам складаюць антаблемент) частак стоечна-балачнай канструкцыі, іх структура і мастацкая апрацоўка. Класічная сістэма О.а. склалася ў Старажытнай Грэцыі ў 7 ст. да н.э. Асноўныя О.а. атрымалі свае назвы ад грэчаскіх плямён і вобласцей: дарычны ордэр, іянічны ордэр, карынфскі ордэр. Формы гэтых ордэраў упадабляліся чалавечым фігурам, сыходзілі з іх прапорцый. Самым трывалым і цяжкім з трох ордэраў быў дарычны ордэр, які ўспрымаўся як сімвалічнае адлюстраванне духоўнай і фізічнай сілы аголенага мужчыны-героя. Ордэрам сярэдняй цяжкасці быў іанічны, які інтэрпрэтаваўся як выяўленне грацыі прыгожай, чароўнай жанчыны. Самым лёгкім з'яўляўся карынфскі, які разглядаўся як адлюстраванне пяшчоты і чысціні чароўнай дзяўчыны.
