Парадак Залознікакветныя (Scrophulariales), сямейства Залознікавыя (Scrophulariaceae)
Статус. III катэгорыя. Рэдкі від, які трапляецца ў невялікай колькасці на абмежаваных тэрыторыях.
Значэнне ў захаванні генафонду. Атлантычна-эўрапейскі рэліктавы від, які ў Беларусі знаходзіцца ў ізаляваных лакалітэтах за ўсходняй мяжой арэала. Дэкаратыўная расліна.
Кароткае апісанне. Адна- або двухгадовая травяністая расліна з галоўным сцяблом вышынёй 7-12 см і некалькімі бакавымі ўзыходнымі або прыўзнятымі сцёбламі даўжынёй 10-20 см. Корань верацёнападобны. Лісце чаранковае, ніжняе па контуру эліптычнае, амаль суцэльнакрайняе, верхняе перыстарассечанае прадаўгавата-эліптычнае. Кветкі буйныя са светла-пурпуровым або бледна-чырвоным вяночкам з доўгай трубкай, сядзяць па адной у пазухах прыкветнікаў, утвараюць гронкападобнае суквецце. Плод - косаяйкападобная каробачка.
Асаблівасці біялогіі. Цвіце ў траўні-чэрвені, пладаносіць у чэрвені-ліпені. Размнажэнне насеннае [1].
Пашырэнне. Сярэдняя Эўропа, поўдзень Скандынавіі, заходнія раёны Летувы і Ўкраіны [2]. У Беларусі вядомы ў Берасцейскім, Вілейскім, Докшыцкім, Мядзельскім раёнах.
Месцы росту. Сухадольныя і сырыя лугі, ускрайкі нізінных балот, мяшаных і яловых лясоў, схілы ўзгоркаў, парослыя хмызняком.
Характар росту. Расце невялікімі групамі або адзіночнымі экземплярамі.
Асноўныя абмежавальныя фактары. Меліярацыйныя работы, гаспадарчая трансфармацыя зямель, выпас жывёлы.
Культываванне. Звестак няма.
Прынятыя меры аховы. Не прымаліся.
Неабходныя меры аховы. Арганізацыя батанічных заказнікаў у месцах росту, кантроль за станам папуляцый, выяўленне новых месцаў росту.
Літ.: 1. Флора БССР, т. 4, 1955; 2. Meusel, Jäger, Weinert, 1965.
Дз.Траццякоў
