Непераадольныя жыццёвыя сітуацыі ўспрымаюцца як цяжкі, але натуральны ход падзей. Пакуты непазбежна будуць больш моцныя, калі чалавек адчувае віну за тое, што ён мог бы прадухіліць няшчасце, змяніць штосьці ў лепшы бок, але гэтага не зрабіў. Псіхолагам вядома, што смерць блізкага чалавека найбольш балюча перажываюць тыя, хто не выканаў якіх-небудзь абавязкаў перад памерлым. Не рабі сваімі дзеяннямі болю, абразы, цяжкіх перажыванняў іншым людзям - і ты зменшыш цяжар магчымага ўласнага гора. Перажыванне свайго гора з годнасцю патрабуе ад чалавека не толькі мужнасці і стойкасці, але і пэўных псіхалагічных навыкаў. Трэба навучыцца жыць без таго, што назаўсёды страчана, не зламацца пад цяжарам перажыванняў, а годна ахоўваць памяць аб перажытым, з удзячнасцю помніць пра тое добрае, што забрала з сабой гора і адраджаць гэта добрае ўсім сваім жыццём. Высокамаральны чалавек здольны адчуць і чужое гора, зразумець таго, хто пакутуе, дапамагчы яму. Навучыцца адчуваць, разумець і дзяліць чужое гора - высакародная, але цяжкая задача. Калі чалавек будзе помніць, што гора, якое дзеляць з табой іншыя людзі, - гэта палова гора, калі ён будзе імкнуцца зразумець, аблегчыць пакуты іншых, то і гора ў нашым жыцці стане меней. Народны пісьменнік Беларусі А.Макаёнак пісаў: «І гора - паўгора, калі людзі разам».
Паведаміць пра недакладнасьць