КРОЎ. 1. Пра колер, стан крыві: агністая, алая, барвовая, барвяная, гарачая, гулкая, густая, жывая, кумачовая, палкая, пунсовая, свежая, цёплая, чырвона-ірдзістая, чырвоная (нар.-паэт.), чыстая, ярка-чырвоная  запечаная, засохлая, халодная, цёмная, цяжкая.

Беларуская маці Дала мне агністую кроў (К.Кірэенка). З родным словам на вуснах герояў Запякалася алая кроў (Н.Гілевіч). Ці доўга йшчэ бы гаспадарыў Ён [Машэка] гаспадаркаю такой, Крывёй палошчучы папары, Крывёй гарачаю людской (Я.Купала). [Беларусь] Зямля твая да жудасці шчодра паліта гарачай крывёю тваіх абаронцаў (Я.Брыль). Усё застаецца трывога І ў лесе, і ў гулкай крыві (С.Грахоўскі). І ажно перахопіць дыханне, Як у словах пявучых зноў Затрапеча чыёсьці каханне, Запульсуе густая кроў (Г.Бураўкін). З першым цяплом ажывае прага вандровак зямных, Б’ецца ў жылах жывая Палкая кроў вясны (А.Звонак). Крамянае сэрца ў Сілівона, але ў сэрцы тым жывая чалавечая кроў (М.Лынькоў). Ох, патрапіць народ часам За сябе ўступіцца, — Зруйнаваць палацы вашы, Свежай кроўю ўпіцца (Я.Купала). Я бачыў, як ястраб галубку забіў, І выкляваў сэрца, і цёплу кроў піў (Я.Купала). Сцякала чырвона-ірдзістая, падсвечаная нізкім вечаровым сонцам кроў (В.Адамчык). Вырве сэрцайка няшчаснай, Вып’е кроў чырвону, Застануцца толькі косці На зямельцы соннай (Я.Купала). Кроў здавалася густой і цяжкай, як ртуць (У.Караткевіч). Вы нарадзіліся, панове, З крывёю цёмнай і халоднай... (“Маладосць”).

2. Пра кроў як сімвал годнасці чалавека, яго чысціні або заганы і інш.: бунтарская, высакародная, высокая, гарачая, гордая, маладая, мужная, мяцежна-маладая, нявінная, праведная, светлая, святая  акаянная, варожая, злая, паганая, распусная, чорная.

У нашчадкаў віруе бунтарская кроў — Гэта гордая кроў, кроў бацькоў-змагароў (А.Грачанікаў). Князёўна высокай крыві прабіралася да выхаду (Э.Самуйлёнак). Гарачая кроў закіпела ў грудзях, З пагардай чужынцу прамовіў казах: — Табе не вярнуцца Ніколі з вайны, І выдзяўбуць вочы табе гурганы... Ну, што ж, хай загіну і я на вайне, Зямля, мая маці, сагрэе мяне! Я гэтай зямлёю, як сын, даражу, Нічога, Нічога табе не скажу! (П.Броўка). Байцы, што падымаліся ў маўчанні У свой апошні рукапашны бой, Нам са свабодай разам завяшчалі І пульс крыві мяцежна-маладой (Н.Гілевіч). Для сваіх сыноў Не сіроцкую долю пакінулі, А гарачую мужную кроў (П.Панчанка). Гэта ў бойцы мручы, нешчаслівыя Залілі свет нявіннай крывёй (Я.Купала). Народ паднявольны ўзнімаецца грозна: Убачыў я ў люстры бліскучых шароў Іх чорныя слёзы, іх светлую кроў (П.Панчанка). Ужо святая кроў праліта... (Я.Колас). Вясняныя воды змываюць Варожую злую кроў (М.Танк). Паганаю, чорнай... крывёю Быў план перакрэслен вар’яцкі! (Н.Гілевіч). Ім [фашыстам] незнаёмы дружба, ласка, Ні радасць працы, ні любоў. Бунтуе пад жалезнай каскай Распусная і злая кроў (П.Панчанка). Росіць вораг кроўю чорнай Багуны і верасы, І гамоняць непакорна Беларускія лясы (Я.Колас).

Паведаміць пра недакладнасьць