Эх, зараслі вы, пуцявіны. У гэты мілы мой куточак, Дзе ные жоўценькі пясочак Пад летнім сонцам, пад спякотай І ззяе смутнай пазалотай Над самым Нёмнам срэбраводным, Так сэрцу блізкім-блізкім, родным (Я.Колас). Колькі раз рыбацкі човен На грудзях тваіх гуляў!... Гэй ты, Нёман, быстры Нёман, Колькі дум ты мне нагнаў! (Я.Колас). Нёман адкрыўся хлопцам урачыста ціхі, велічны (Я.Брыль). Ласкавы Нёман, у воды якога глядзяцца лістоўныя пушчы (У.Караткевіч). Льецца Нёман паміж гораў, Поўны сілы і красы, У далёкія прасторы Гоніць воду праз лясы (Я.Колас). Я бягу праз поле-шыр На вірлівы гоман. — Вось ён, Нёман-багатыр, Прамяністы Нёман (А.Александровіч). Перарэзаў край ты родны Беларуса-мужыка... О, наш чысты, наш свабодны Нёман, быстрая рака! (Я.Колас). І каціліся водгукі глуха Па грудзях срэбраводнага Нёмана (П.Трус). Перасякаючы гэты круг, з поўдня на поўнач плыў Нёман. Таксама родны, свой, аплаваны ўлетку, абкоўзаны зімой (Я.Брыль). Хай імчыцца наша песня Птушкай па-над гай, Дзе бяжыць бурлівы Нёман, Дзе наш родны край! (Я.Купала). З поўначы вецер у месяца човен Плёскае сінія хвалі Нявы... Пэўна, таксама разгневаны Нёман З пены кудлатую грыву завіў (М.Танк).
Паведаміць пра недакладнасьць
