ПЯСОК (пяскі). Белы, буйны, гарачы, дробны, жоўты, жоўценькі, залаты, залацісты, згладжаны, зярністы, патрывожаны, перамыты, свежы, светлы, сыпкі, сыпучы, улежаны, чысты  балючы, глыбокі, зыбучы, мёртвы, мокры, няўмольны, няўтольны, попельна-мёртвы, попельны, прагны, сыры, халодны, цвёрды.

Але яна [Надзейка] перасіліла сябе, распранула Васільку, выкруціла адзенне і развесіла сушыць на сатлелым аблупленым бервяне, якое... было напалову занесена белым сыпучым пяском (М.Лынькоў). І шуршаць пяскі буйныя (Я.Колас). Надзя сядзела поплеч і не заўважала слёз, якія скочваліся з яе твару на гарачы пясок (М.Лынькоў). Ні дзярэўцаў, ні кусточка, Апроч жоўтага пясочка, Нічагутка не было (Я.Колас). За сялом у полі, У жоўценькім пясочку, Пахавала маці Маладую дочку (Я.Колас). Усхліпвае рэчка ў пясках залатых, Як маці па дзецях сваіх (Я.Колас). І вецер адцвілым язмінам Пясок залацісты асыпаў (М.Танк). На дне пясочак жоўты, чысты, Вадою згладжаны, зярністы (Я.Колас). Ты спытаеш: хто пяском зярністым Тут пасыпаў сцежкі між сасён... (А.Пысін). Асыпаецца патрывожаны пясок (А.Савіцкі). Скача сабака — мора пад лапаю І перамыты пясок (А.Пысін). Вада ў Нёмане... не ідзе, здаецца, а бяжыць, і каламута сыходзіць хутка: як ты ні калупай дно пальцамі ног — зноў відаць светлы, цвёрды пясочак (Я.Брыль). [Фурманкі], вязнучы ў сыпкім пяску, ушчыльную адна за адной каціліся да ручаіны (А.Савіцкі). Сустрэла каля брамы цішыня Пяском улежаным, травой кароткай (А.Пысін). Мокры, глыбокі пясок пад нашымі нагамі зноў змяніўся брукам (Я.Брыль). Была адкрыта табе [бацьку] трывога За дзень наступны, За рэчку з ляском, Пакуль сама на цябе дарога Не ўпала жоўтым балючым пяском (Я.Янішчыц). Калі ў пустыню траплю я [кропля] — Мяне пясок няўтольны праглыне (П.Макаль). Сярод спаленых, Попельна-мёртвых пяскоў Ляжыць чалавечае сэрца і грукатна б’ецца (У.Някляеў). Прагны пясок засмокча светлы і звонкі ручай (П.Панчанка). Шафёр спыніў машыну, каб распазнаць мясцовасць, а галоўнае дарогу. Бо гадзіну таму назад нас хацелі затрымаць у лесе нанач зыбучыя пяскі (П.Пестрак). На пясок кладуцца людзі на сыры (М.Танк). Гэта была спрадвечная Балтыка... Дзюны — прыбалтыйскія піраміды з іхнім халодным пяском, спічастымі верхавінамі і жоўтай, таксама халоднай істужкай вячэрняй зары... (У.Караткевіч).

* Пясок-сіпак.

Завішнюк ішоў паволі сцежачкай ля канавы, утоптанай, белай у цемнаце ад пяску-сіпаку (І.Пташнікаў).

Паведаміць пра недакладнасьць