Шчаслівы той, хто нарадзіўся і вырас у родным краі, увабраў сваею душою чысціню крыніц, пах кветак і зямлі і неба вышыню, — радзіма ў чалавека адна, адвечная, непаўторная, як матчына песня (В.Жуковіч). Радзіма мая, блаславёная, мілая, Ты гордая ўстала прад яснай зарой... (“Маладосць”). Радзіма мая дарагая, ты ў шчасці жаданым цвіці... (А.Бачыла). Клятву споўніць нерушыма Перад любаю радзімай Прысягаю я (Я.Колас). Ты, Радзіма мая далёкая, Сустракаеш вясну свабодная, І шумяць твае рэкі шырокія, Абдымаюць прасторы родныя... Дык квітней жа вясноваю ружаю, Васількоў расквітай блакітамі, Мая любая, ясная, мужная, З маім сэрцам навекі злітая! (К.Буйло). Здабыты ў грозных бітвах, Я голас свой аддаю За мужную, працавітую Радзіму тваю і маю (П.Панчанка). І мы з радасцю ўсе глядзелі З перавала, скалы крутой, Як на вольнай зямлі гарэлі Зоры светлай Радзімы маёй (М.Танк). Зырчэй ад зыркага кіліма Душу лагодзіць, цешыць вока Мая святочная Радзіма Ад Брэста да Ўладзівастока (У.Паўлаў). Сню цябе, Радзіма, па начах, Адзіную ў свеце, святую (А.Астрэйка). На радзіме сонечнай Сар’яна Пазбіралі пчолы першы мёд (П.Панчанка). Сёння Галю — дачку ясназорай Радзімы — Кліча смех дзетвары пад вясёлкавы дах (Н.Гілевіч). Незабыўнай Радзімы я вобраз бярог, Хоць і плакаў па ёй, забітай, загнанай (“Маладосць”). Відаць, мора думкі мае адгадала, Чаго я прыходжу на бераг заліва, І перада мною ў гадзіну адліва Са дна падняло свае рыфы і скалы, Каб я падысці мог на некалькі крокаў Бліжэй да радзімы далёкай (М.Танк). Хоць рэшту горычы ўбяру, Мая жалобная радзіма (В.Вярба). А вёцер ім [ліпам] прыносіў слодыч З матуліных далёкіх каміноў І стогны заняволенай радзімы (Г.Бураўкін). Над скатаванай маёй Радзімай Штандар свабоды ўзнімі, вясна! (К.Буйло). Праклён вам [войнам] за тое, што гаснулі зоры, Што енчылі дзеці ў агні Асвянціма, Што кожная сцежка крывавай разорай Прайшла па зямлі здратаванай радзімы! (П.Панчанка). Зноў сустрэла чорную навалу Радзіма шматпакутная мая (А.Звонак).
* Карміцелька-радзіма, матухна-радзіма.
Бяжыць удаль лясная гаць З вазамі жыта залатымі. Ах, добра як, што не спазнаць Цябе, карміцелька-радзіма (П.Броўка). Па сэрцы матухны-радзімы Звяраем думы на зямлі (К.Кірэенка).
