Зноў над зямлёю бяздонная сінь Ярка палае зарой (М.Танк). Хай [дзеці] пачынаюць думкай-марай Ад таго болю, што парос Пад сінявой тваёй бясхмарнай Напевам сосен і бяроз (Н.Гілевіч). Каб толькі там, дзе ясені Вартуюць сінь высокую, Не чуць, як хтосьці ў засені Заве любоў далёкую (Н.Гілевіч). Міколка доўга пазіраў у вясёлую і ясную, без адзінай хмурынкі, сіняву неба (М.Лынькоў). А неба сінь глыбокая, як вочы Маёй любімай (П.Панчанка). Між хваляў густой сінявы Лятуць журавы за гару Арарат... (П.Панчанка). Сцяпан ласкава ўсміхнуўся [дзецям]..., падміргваў, і густая сінеча яго журботных вачэй паступова пакарыла іх (М.Ракітны). Захар прыдрамаў, як праваліўся ў тую далёкую сінечу, і прахапіўся ў прыцемках (А.Савіцкі). Купаліся далі ў ласкавай сінечы (Я.Колас). Калі ўвесь час глядзець угору, то можна ўбачыць, як на лёгкай сінізне неба гэтак жа павольна, як і хмаркі, ляціць бялюткае павуцінне (“Маладосць”). Мора было ціхае, а над ім мяккая, лагодная сінь неба (А.Пальчэўскі). Як мары, белыя бярозы Пад сінявой начной стаяць (М.Багдановіч). Красавік — Гэта першыя краскі вясны, Некранутая сінь Танканогай пралескі (А.Звонак). Чырвоныя ствалы соснаў высока-высока ўзнесліся ў глыбокую і нерухомую сіняву неба (М.Лынькоў). [Расія] дала табе [Ясеніну] вочы з празорлівай сінню, Вясновую чуласць, задумнасць дарог, Праніклівы голас, як спеў салаўіны, Каб ты расказаць аб жыцці яе змог (М.Танк). П’юць грудзі ранішнюю сінь (М.Танк). Высока ўгары гэтая ядраная сінеча пераходзіць у спакойны блакіт неба (Я.Сіпакоў). З аднаго боку — шырачэзная марская сінь, з другога — неаглядныя прасторы Калхідскай нізіны (Э.Самуйлёнак). Яму [воблаку] ці сонцу ў чыстай сіняве Жняярка крыламі махае ў жыце? (Н.Гілевіч). Маўклівай сінню сярод тлуму лінулі ў вочы васількі! (Е.Лось). Пашчапалася мёртвая сінь, І маланкі агнём шалясцяць (П.Глебка). Зірну я на неба. Па сіняй раўніне За хмаркаю хмарка плыве. Тыя сальюцца, другая загіне І знікне ў пустой сіняве (Я.Колас). Вочы яе блукалі па абшары і нічога, апрача мутнаватай сіні, не бачылі (З.Бядуля). Поле зацягнулася мутнаю сінечаю (С.Грахоўскі). Далёкі лес ахутаны туманнай сінявой... (П.Галавач). Хвілін праз сорак паравозік спыніўся на станцыі, непадалёк ад якой у разбаўленай ранішняй сінечы мігацелі агеньчыкі гарадка (І.Мележ). Леглі шырока нівы калгасаў. Глянеш — разлог, далячынь. Стужак дарожных роўныя пасы Мераюць смужную сінь (Я.Колас).
Паведаміць пра недакладнасьць