СІНЬ (сінява, сінеча, сінізна). Бяздонная, бясхмарная, высокая, вясёлая, глыбокая, густая, далёкая, дзівосная, дзіўная, лагодная, лазурная, ласкавая, лёгкая, мілая, мяккая, начная, некранутая, нерухомая, празорлівая, празрыстая, радасная, ранішняя, свежая, светлая, спакойная, чыстая, шырачэзная, шырокая, ясная  маўклівая, мёртвая, мутнаватая, мутная, пустая, разбаўленая, самотная, смужная, сумная, туманная, ядраная.

Зноў над зямлёю бяздонная сінь Ярка палае зарой (М.Танк). Хай [дзеці] пачынаюць думкай-марай Ад таго болю, што парос Пад сінявой тваёй бясхмарнай Напевам сосен і бяроз (Н.Гілевіч). Каб толькі там, дзе ясені Вартуюць сінь высокую, Не чуць, як хтосьці ў засені Заве любоў далёкую (Н.Гілевіч). Міколка доўга пазіраў у вясёлую і ясную, без адзінай хмурынкі, сіняву неба (М.Лынькоў). А неба сінь глыбокая, як вочы Маёй любімай (П.Панчанка). Між хваляў густой сінявы Лятуць журавы за гару Арарат... (П.Панчанка). Сцяпан ласкава ўсміхнуўся [дзецям]..., падміргваў, і густая сінеча яго журботных вачэй паступова пакарыла іх (М.Ракітны). Захар прыдрамаў, як праваліўся ў тую далёкую сінечу, і прахапіўся ў прыцемках (А.Савіцкі). Купаліся далі ў ласкавай сінечы (Я.Колас). Калі ўвесь час глядзець угору, то можна ўбачыць, як на лёгкай сінізне неба гэтак жа павольна, як і хмаркі, ляціць бялюткае павуцінне (“Маладосць”). Мора было ціхае, а над ім мяккая, лагодная сінь неба (А.Пальчэўскі). Як мары, белыя бярозы Пад сінявой начной стаяць (М.Багдановіч). Красавік — Гэта першыя краскі вясны, Некранутая сінь Танканогай пралескі (А.Звонак). Чырвоныя ствалы соснаў высока-высока ўзнесліся ў глыбокую і нерухомую сіняву неба (М.Лынькоў). [Расія] дала табе [Ясеніну] вочы з празорлівай сінню, Вясновую чуласць, задумнасць дарог, Праніклівы голас, як спеў салаўіны, Каб ты расказаць аб жыцці яе змог (М.Танк). П’юць грудзі ранішнюю сінь (М.Танк). Высока ўгары гэтая ядраная сінеча пераходзіць у спакойны блакіт неба (Я.Сіпакоў). З аднаго боку — шырачэзная марская сінь, з другога — неаглядныя прасторы Калхідскай нізіны (Э.Самуйлёнак). Яму [воблаку] ці сонцу ў чыстай сіняве Жняярка крыламі махае ў жыце? (Н.Гілевіч). Маўклівай сінню сярод тлуму лінулі ў вочы васількі! (Е.Лось). Пашчапалася мёртвая сінь, І маланкі агнём шалясцяць (П.Глебка). Зірну я на неба. Па сіняй раўніне За хмаркаю хмарка плыве. Тыя сальюцца, другая загіне І знікне ў пустой сіняве (Я.Колас). Вочы яе блукалі па абшары і нічога, апрача мутнаватай сіні, не бачылі (З.Бядуля). Поле зацягнулася мутнаю сінечаю (С.Грахоўскі). Далёкі лес ахутаны туманнай сінявой... (П.Галавач). Хвілін праз сорак паравозік спыніўся на станцыі, непадалёк ад якой у разбаўленай ранішняй сінечы мігацелі агеньчыкі гарадка (І.Мележ). Леглі шырока нівы калгасаў. Глянеш — разлог, далячынь. Стужак дарожных роўныя пасы Мераюць смужную сінь (Я.Колас).

Паведаміць пра недакладнасьць