аўчынка, -і, ДМ -нцы; Р мн. -нак; ж. Памянш. да аўчына.
Аўчынка вырабу не варта — аб справе, якая не апраўдвае клопату. Неба з аўчынку здалося гл. неба. Перабраўся воўк у аўчынку гл. перабрацца.

Паведаміць пра недакладнасьць