Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (вялікі)

бедалага, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -лазе, Т -ай, -аю, ж. Разм. Чалавек, які трапіў у бяду. Мой ложак стаяў побач, і я дапамагаў няшчаснаму бедалагу чым толькі мог. С.Александровіч. Тут [у хвасце калоны] былі адны бедалагі — зусім аслабелыя і дужа параненыя. Быкаў.
// Нешчаслівы, варты спачування чалавек. [Толік з маці] жылі ў падсуседзях, у зямлянцы старога Лукаша, які памёр, бедалага, у сорак чацвёртым. Мыслівец.

Паведаміць пра недакладнасьць