бесталач, -ы, ж. Разм. 1. Беспарадак, неразбярыха; бесталкоўшчына. [Мароз:] — Ты [Ціхаміраў] паглядзі, што ў цябе там на руме робіцца! Там жа пад'ехаць нельга! Такая бесталач! Лобан. 2. Бесталковы чалавек.