бляха*, -і, ж. Кровельное железо. Один лист такого железа.

З-пад накрытай гарэлай бляхаю павеці вылез стары ў лапленых-пералапленых портках і наўздзіў белай кашулі з крухмальным каўняром. Лужанін. Некалькі дзесяткаў местачкоўцаў жылі ў прастарнейшых, крытых бляхаю, з маляванымі ганачкамі дамах. Грахоўскі. Хаты ў ёй [вёсцы] былі амаль усе новыя, праўда, далёка не аднолькавыя па памерах і выгляду - і ладныя пяцісценкі, і маленькія катухі, адны крытыя гонтамі, другія - бляхай, трэція - саломай. Хадкевіч.

Паведаміць пра недакладнасьць