брыль*, -я, м. Шляпа с полями (чаще всего соломенная).

Я на панскі капялюш брыль свой не змяняю. Колас. Брыля гаспадар не шкадаваў, бо той брыль быў надта ўжо стары, запэцканы і ў дзірках: дастаўся ён гаспадару шмат год таму назад ад старэнькага дзяка-нябожчыка за нейкія паслугі. Гарэцкі. Чалавек у брылі пераглянуўся са сваім чорнабародзенькім сынам... Машара.

Паведаміць пра недакладнасьць