кляніна, -ы, ж., разм.

1. Отдельное дерево клёна.

Можа, дзед старой рукою настругаў яловых планак, кляніну па-над ракою высек скрыпцы на рабрыны? Дубоўка. Сам Донька, пільна аглядаючы засохлы ствол даволі таўстое кляніны, быў так заняты, што нават не заўважыў, калі мы абкружылі яго. Броўка.

2. Древесина клена.

Цікаўны наш набраў галля, за садам разлажыў агеньчык. Сядзіць на камені аддаль, стругае з кляніны ражэнчык. Дубоўка. Чытаючы, [Петэр] чуў, як спрытна ходзіць нож Лайзінса па кляніне. Броўка. Кавалак кляніны заставаўся з леташняга. Усохла, улежалася. Лужанін.

Паведаміць пра недакладнасьць