1 бязбожнік, чалавек, які не верыць у Бога, не прызнае яго існавання. бязбожнік м., бязбожніца ж. — паўн.-зах. з., Віц. р., Чэрв. (Каспяровіч, СПЗБ, Станкевіч), нязбожніца… 2 вернік, чалавек, які прызнае існаванне Бога, належыць да вядомага веравызнання. багабойлівы прым. — мясц. (Насовіч, Станкевіч), багамаленны прым. 'набожны' —… 3 грэшнік, чалавек, які парушае прынятыя ў канфесійным асяроддзі каноны. грахаводнік м., грахаводніца ж. — Гл. (Янкоўскі), праграшэннік м., праграшэнніца ж. — Смален.… 4 ератык, адступнік ад канонаў веры. недаверак м., недаверка ж. — мясц. (Насовіч, Бялькевіч), палуверак м. — мясц. (Насовіч), адшчапенец м., адшчапенка ж. 'адступнік… 5 іншаверац, пра чалавека, чыё веравызнанне адрозніваецца ад веравызнання тутэйшых людзей. паганін м. 'нехрысціянін' — паўн.-зах. з. (СПЗБ, Насовіч), анціхрыст м.,… 6 манашка, жанчына, якая дала абяцанне весці аскетычны лад жыцця ў адпаведнасці з канонамі пэўнай царкоўнай абшчыны. манашка ж. — Чэрв. р. (Шатэрнік), чарніца ж.… 7 нехрысць, характарыстыка нехрышчонага дзіцяці. няхрышчаны прым. 'пра дзяцей' — Чэрв. р. (Шатэрнік), нехрысць м. — Чэрв. р., Ельск. (Мат. Гом., Шатэрнік), нехрысцень… 8 хрысціянін, які спавядае хрысціянскую веру і прайшоў абрад хрышчэння. хрысьцянін м., хрысьцянка ж. — Лаг. (Станкевіч), хрышчэнік м. — Гл. (Янкоўскі), хрышчаны прым.…