-
261
увлечённый
1. (втянутый) уцягнуты, зацягнуты; (захваченный) захоплены; (унесённый) занесены; (уведённый) заведзены
2. перен. (восхищённый) захоплены; (очарованный) зачараваны; (пленённый) прываблены; см. увлечь -
262
увлечь совер.
1. (утащить) уцягнуць, зацягнуць; (захватить) захапіць; (унести) занесці, панесці; (увести) завесці; (направить) накіраваць
волны увлекли лодку в море хвалі занеслі (панеслі) лодку ў мора
камень увлёк за собой при падении массу песка камень захапіў з сабой пры паданні масу пяску
мечты увлекли его в будущее мары занеслі (завялі) яго ў будучыню
2. перен. (восхитить) захапіць; (очаровать) зачараваць; (пленить) прывабіць
работа увлекла его работа захапіла яго -
263
увлечься
1. захапіцца
2. (влюбиться) закахацца (у каго), захапіцца -
264
увод муж.
1. адвод, -ду муж., звод, род. зводу муж.
2. (похищение) выкраданне, -ння ср., выкрадванне, -ння ср.; (кража) крадзеж, род. крадзяжу муж.
свадьба уводом уст. вяселле з выкраданнем
3. тех. адхіленне, -ння ср.
увод сверла адхіленне свердла -
265
уводить несовер.
1. весці; (выводить) выводзіць; (отводить) адводзіць; (заводить) заводзіць
2. разг. (похищать) красці; (сводить) зводзіць; (отбивать у кого-либо) зводзіць, адбіваць; см. увести -
266
уводиться страд.
1. весціся; выводзіцца; адводзіцца; заводзіцца
2. красціся; зводзіцца, адбівацца; см. уводить -
267
увоз муж. вываз, -зу муж.; адвоз, -зу муж., звоз, род. звозу муж.; (похищение) выкраданне, -ння ср., выкрадванне, -ння ср.; (кража) крадзеж, род. крадзяжу муж.
свадьба увозом уст. вяселле з выкраданнем -
268
увозить несовер.
1. везці; (вывозить) вывозіць; (отвозить) адвозіць; (завозить) завозіць
2. (похищать) красці; (свозить) звозіць - 269
-
270
уволакивать несовер.
1. разг. валачы; звалакаць, звалакваць; (выволакивать) вывалакаць, вывалакваць; (в сторону) адвалакаць, адвалакваць; (заволакивать) завалакаць, завалакваць
2. (красть) прост. красці, цягнуць -
271
уволакиваться страд.
1. валачыся; звалакацца, звалаквацца; вывалакацца, вывалаквацца; адвалакацца, адвалаквацца; завалакацца, завалаквацца
2. красціся, цягнуцца; см. уволакивать -
272
уволенный звольнены; вызвалены; см. уволить 1
-
273
уволить совер.
1. звольніць, мног. пазвальняць; (освободить) вызваліць, мног. павызваляць; см. увольнять
2. (избавить) уст. збавіць, пазбавіць; (освободить) вызваліць
увольте меня от его посещения збаўце (вызвальце) мяне ад яго наведванняў -
274
уволиться звольніцца; (освободиться) вызваліцца
-
275
уволоченный, уволочённый
1. звалочаны; вывалачаны; адвалочаны; завалочаны
2. украдзены, сцягнуты; см. уволочь -
276
уволочить совер. прост. см. уволочь
-
277
уволочь совер.
1. разг. павалачы, звалачы; (выволочь) вывалачы; (в сторону) адвалачы; (заволочь) завалачы
2. (украсть) прост. украсці, сцягнуць -
278
уволочься прост. звалачыся, павалачыся
-
279
увольнение звальненне, -ння ср.; (освобождение) вызваленне, -ння ср.
-
280
увольнительный: увольнительный билет білет аб звальненні (на звальненне), адпускны білет
увольнительное свидетельство пасведчанне аб звальненні (на звальненне); (временное) адпускное пасведчанне
увольнительная записка запіска аб звальненні (на звальненне), адпускная запіска
На запыт знайшлося 2779 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць