 |
На ваш запыт вецер знойдзены больш за 100 артыкулаў
-
ДОЖДЖ
// Эпітэты
(У.Караткевіч). Гучна зашумеў вецер, пагнаўшы пыл па зямлі, каб зараз жа прыбіць яго жыватворчым дажджом (Я.Колас). Сям-там дубы, няйначай Гіганты-маякі,
-
НАПЕЎ
// Эпітэты
адным (Я.Колас). Адзін толькі вецер любіў часта варушыць лісцё гэтага Дрэва, гойдаць яго галінкі і шаптаць яму хітраслівыя напевы (Я.Колас). А вецер бясплодныя
-
РАНІЦА
// Эпітэты
(Р.Барадулін). Рэзкі, сцюдзёны вецер, які, пасля імглістай, мокра-снежнай раніцы, здаецца мне... нечаканым (Я.Брыль). Адной пахмурнай, пранізанай золлю
-
ТУМАН
// Эпітэты
Разгоніць дзень туман крывавы, Развее вецер час імжы, І будзе праўда правіць права, Пазносіць межы, рубяжы (Я.Колас). Раніцаю ў нізінах плаваў густы шэры
-
ХОЛАД
// Эпітэты
марозіў твар (І.Шамякін). Сыры вецер дзьмухнуў... [мельніку] вострым холадам у твар (К.Чорны). Тады перада мною ўставалі, як у вялікі холад, высока паднятыя
-
КРАЙ
// Эпітэты
краем ганаруся, куды б вандроўны вецер ні паслаў (С.Панізнік). Сінякрылая краіна З песняй сонца і арла І паіла, і карміла, І лячыла, як магла (А.Пысін).
-
ЛІСТ
// Эпітэты
стоптаны мурог (М.Танк). Адвячоркам вецер, як сляпы, Начаваць кульгае пад ракіты. Ён шукае вобмацкам лісцё, Медзяное, звонкае, тугое... (К.Кірэенка). Там
-
СПЕЎ
// Эпітэты
Эх, родныя пушчы, бары!.. Дзе вецер, вандроўнік жартлівы, вясёлы, Высвіствае спеў свой стары (Я.Колас). Цябе вітаюць спевам ціхім каласы, пераліваюцца
-
ЦЕНЬ
// Эпітэты
цені (У.Караткевіч). З поўначы вецер зніжаным лётам Рве хмараў вячэрніх цяжкія плыты, Калышучы п’яных мачтаў готык І цёмна-імглісты цень густы (М.Танк).
-
КРЫК
// Эпітэты
ашалелым крыкам чаек (В.Хомчанка). Вецер твой рот разрывае страшэнным бязгучным крыкам (П.Панчанка). Калі сціхла сіпенне пары, ён [Антонік] пачуў крыкі
-
САСНА
// Эпітэты
сасны, Што лепш ёй: кідацца пад вецер Ці быць ёй дошкай?.. (К.Кірэенка). Там адзінока на кургане Стаяла стромкая сасна (П.Трус). Настылыя, струнка выцягнутыя
-
ВАЛАСЫ
// Эпітэты
(“Маладосць”). Хусцінка спаўзла на шыю, і вецер варушыў агністыя валасы — на белым снезе нібы разгарэлася невялічкае полымя (М.Лынькоў). Белабрысыя валасы
-
СТРУНА
// Эпітэты
авечак табун Выгнаў на поле шырокае вецер І заіграў звонам збуджаных струн... (М.Танк). Ды дзесь нацята страшнае аружжа Да тоненькае струначкі зямной (Я.Янішчыц).
-
ПАХ
// Эпітэты
наваколле (Б.Сачанка). Пахам нязвыклым вецер дыхне з Нафтаграда (Р.Барадулін). Цяжкі, але няўстойлівы пах папялішчаў... абуджаў горыч (А.Савіцкі). Пахне
-
ХАТА
// Эпітэты
песні пры калысцы Ў пацёмкі? Ці то вецер, што без толку Галосіць І з бядачых хат салому Разносіць? (Я.Купала). Над хатамі бяздольнымі Ўстане дзень для
-
бора
// Тлумачальны (вялікі)
бора, -ы, ж. Халодны моцны, парывісты вецер, які дзьме з гор на марскім узбярэжжы. [Ад грэч. boreas — паўночны вецер.]
-
ледавіковы // ледзяністы // ледзяны // ледніковы // лёдавы / лядовы
// Паронімы
марозік, пачынаў дзьмуць пранізлівы вецер, прапахлы ледзяністым халадком снегу. А.Жук. Ледзяны. 1. Які мае адносіны да лёду; з лёду; абледзянелы. Уначы
-
Куда ветер дует — Які вецер павее = Куды вецер, туды я = Куды ветрык вее
// Расейска-беларускі прыказак, прымавак і фразем
-
на
// Тлумачальны прыназоўнікаў
(Я.Колас). За разбітай шыбай плача вецер суха, рвуцца пражы ніткі, ўюцца на калкі ... (М.Танк). Лаўрэн пацягвае плячмі ад вячэрняга холада, заплікае на
-
загуменне
як вецер на загуменні. Гл. вецер.
// Беларускія народныя параўнанні
|
|
