 |
На ваш запыт вецер знойдзены 99 артыкулаў
-
адагнаць
// Тлумачальны (вялікі)
чоўнах тых далёка, — адгоніць вецер караблі ў акіян шырокі. Дубоўка. // перан. Пазбавіцца ад чаго-н. (ад якіх-н. думак, пачуццяў, унікнуць якога-н. фізічнага
-
абмерзлы
// Тлумачальны (вялікі)
-ая, -ае. Пакрыты лёдам; абледзянелы. Вецер звінеў галінамі абмерзлага клёна, скуголіў і свістаў у шчылінах паркана, у дзіравай страсе хлява. Шамякін.
-
поверху
// Тлумачальны прыназоўнікаў
Тое ж, што і паверх. Раптам пабег ад сянец па хаце - шу-шу-шу-шу! - лёгкі пошумак, быццам вецер прайшоў поверху ўмёрзлага ў балота чароту (У.Паўлаў).
-
абсвістаць
// Тлумачальны (вялікі)
абсвістаць, -свішчу, -свішчаш, -свішча; зак., каго-што. Свістам выказаць каму-н. сваё неадабрэнне, асуджэнне, пагарду. // Абвеяць са свістам (пра вецер).
-
гойны -ая, -ае.
1. Гаючы.
Весні дзень - гэта наша Воля. Гойны Вецер, што ў полі шуміць, - Ад Пагоні. (В.Шніп) Ён усё ж яшчэ быў хворы. Вільготна-цёплае, гойнае паветра грота суцешыла, і яго зноў агарнуў сон. (А.Масарэнка)
2. Шчодры, багаты.
Мне спадабалася зямля Суомі У шуме сосен, вадаспадаў громе, У нелінючай зеляніне гойнай, Якой яе ўпрыгожыў Вяйнямёйнен. (М.Танк)
// Адметная лексіка
-
бушаваць
// Тлумачальны (вялікі)
бушуе, як кіпень. Чарнышэвіч. Вецер, здавалася, цішэў, але грымоты яшчэ бушавалі над лесам. Якімовіч. Бушуе агонь, кідае цэлыя патокі полымя высока ў паветра.
-
дзеля
// Тлумачальны прыназоўнікаў
падставу дзеяння. Падыхаўшы зранку, вецер сціх зусім; і здавалася, што ён сціх не дзеля таго, што так трэба, а сумыслу, на злосць усім тым сілам, якім
-
аднак
// Тлумачальны (вялікі)
холад і цяплела надвор'е. Аднак жа вецер густа халадзіў цела. Чорны. — Што толькі тут можна насіць? — прабурчаў Алесь, узважыўшы сумку на руцэ, аднак закінуў
-
адначасна з
// Тлумачальны прыназоўнікаў
ўсім: адначасна з сенцамі гарэла і пуня: вецер быў з боку пуні і не мог аніяк кінуць сюды агню з сянец ды і не блізка стаяла пуня ад хаты (К.Чорны).
-
вокал
// Тлумачальны прыназоўнікаў
калі думаў, што я жыці буду, як птушка, як вецер над нівай квяцістай, і дзівам дзівіцца вялікаму цуду, што вокал мяне так цуднее ўрачыста (Я.Купала).
-
абязлюдзелы
// Тлумачальны (вялікі)
абязлюдзелы, -ая, -ае. Які стаў бязлюдным, пустэльным. Абязлюдзелы інтэрнат. □ Вецер халодны скуголіць Над абязлюдзелым полем. Глебка.
-
апыляльнік
// Тлумачальны (вялікі)
апыляльнік, -а, м. 1. Пераносчык пылку кветак з тычынак на песцік (насякомыя, птушкі, вецер, вада). 2. Тое, што і апыльвальнік.
-
абярнуць
// Тлумачальны (вялікі)
раніцай — ускруціць цябе шалёны вецер,.. гатовы сцены абярнуць і сячэ, цэдзіць па вокнах буйнымі халоднымі слязьмі. Пташнікаў. // Выліць, вываліць змесціва
-
адтуль
// Тлумачальны (вялікі)
прысл. З таго месца, з таго боку. Вецер дзьме не ад нас, а насустрач, з балота, — адтуль павінен з'явіцца той, каго мы чакаем. В.Вольскі. Нарэшце Пацейчык
-
абадзьмуць
// Тлумачальны (вялікі)
абадзьмуць, -му, -меш, -ме; -мём, -мяце; зак., каго-што. Разм. Ачысціць, сагнаць што-н. зверху струменем паветра. Вецер абадзьмуў расу.
-
абадок
// Тлумачальны (вялікі)
палоска, якая акаймоўвае што-н. Вецер зусім сціх, а з-за лесу пачала выпаўзаць шэра-сіняя хмара, акаймаваная залатым абадком чэрвеньскага сонца. Грахоўскі.
-
назло
// Тлумачальны прыназоўнікаў
злому ворагу назло (А.Звонак, М.Хведаровіч). Я адчуваю: нехта трэці нядаўняй радасці назло і скразнякі прынёс, і вецер у наша роднае жытло (Р.Тармола).
-
край
// Тлумачальны прыназоўнікаў
вёскі (М.Зарэцкі). Ляціць - аж вецер хіжа свішча, каля азерца, край ракі (А.Лойка). Цякла рэчка з-пад млыночка, а другая - край Дуная (Р.Шырма). Малады
-
бура
// Тлумачальны (вялікі)
бура, -ы, ж. 1. Вецер вялікай разбуральнай сілы, звычайна з дажджом або снегам. Бура ўзнялася. Бура сціхла. □ Дзед з Сымонам пад вярбою Селі буру пераждаць.
-
буравей
// Тлумачальны (вялікі)
буравей, -ю, м. Паэт. Моцны вецер. Устане дзень — як волат-буравей. Лявонны.
|
|
