абразанка, адразанка -і, ж. Вінтоўка з пакарочаным, абрэзаным ствалом; абрэз.
За мяне заступіўся Змітрок Бядуля: «Што вы нападаеце на маладога паэта? Ён здольны чалавек. Вось толькі ён няправільна ўжыў слова "абразанка"...» А на Бягомльшчыне так і гаварылі... Людзі гаварылі не «абрэз», а «абразанка». (П.Панчанка) А ўзімку [паплаўнічы] дзень спіць, а ноч з тою самаю адразанкаю ля будынкаў ходзіць. Вартаваў... (Л.Калюга)

абралы -ая, -ае. Які абраў што-н.
Абралым «правильный угол сердца» (Хлебнікаў) ужо не разбіцца аб камяні нязвыклай мовы... (Н.Мацяш)

аброў -рову, м. Скала, уцёс.
Дагэтуль У снах я з аброву лячу. Дагэтуль Мне чуецца чаўкат дзічыны. (Р.Барадулін) Начавала хмарка залатая На грудзях аброву-велікана. (М.Лермантаў. Уцёс. Пераклад Р.Барадуліна)

абрыджванне -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абрыджваць.
У маладыя гады я крыўдаваў на бясконцае абрыджванне крытыкі, не прымаў воклічаў «адстае». (У.Калеснік)

абрыджваць -аю, -аеш, -ае, незак., каго. Ганіць, лаяць.
Дзействы праходзяць пад бубны ідэалагічнай містэрыі, прэсавая блазнота абрыджвае нефармалаў. (У.Калеснік)

абрыджоны -ая, -ае. Які абрыджваецца (сварыцца, канфліктуе) з кім-н.
Не была б яна [Тахвіля] такая абрыджоная, не цярпела б звягі ад людзей. (Л.Калюга)

абрынуты -ая, -ае. Які абрынуўся, наваліўся.
Цяпер хлопец нават здзівіўся, што на той час у яго не з'явілася ў галаве і кропелькі сумнення ў нечакана абрынутым на яго шчасці. (А.Казлоў)

абсеймікавацца -куюся, -куешся, -куецца, зак. Абмеркаваць і вырашыць.
Яму [настаўніку] вучні абсеймікаваліся зрабіць так, каб і вялікага свята не парушыць, і не ўразіць вельмі старога; як толькі ён зойдзе ў клас, пра пінскія чарапахі гаворку распачаць. [...] ці праўда, што цераз чарапаху гармата колам пяройдзе і ёй нічога не зробіцца. (Л.Калюга)

абслугоўчы -ая, -ае. Прызначаны для абслугоўвання; абслуговы.
Не забыты працэсам беларусізацыі ў нас таксама і вучэбна-дапаможны, навукова-абслугоўчы і гаспадарчы персанал. (ЛіМ. 08.07.1994)

абсталюнак -нку, м. Абсталяванне, абстаноўка.
Узяў ён адмысловы для малагабарытных кватэр гарнітур. Купілі і іншы абсталюнак. (Р.Сабаленка)

абток -а, м. Востраў.
Ніхто самахоць на гэты выкляты абток [Салоўкі] не едзе. (Ф.Аляхновіч)

абуджэнец -нца, м. Той, хто абуджае ў каго-н. нацыянальную свядомасць, годнасць.
«Абуджэнец» - назва артыкула В.Рагойшы, прысвечанага Сяргею Палуяну (Звязда. 26.04.1997)

абыходзіны -інаў, -ін, адз. няма. Абыходжанне.
Ды не стаяць жа было Рыгору перад рэзвай гаспадыняй, як перад статуяй, - і ён зламаў ніякавасць у абыходзінах з жанчынаю, ступіўшы рашучым крокам наперад. (Ц.Гартны)

аб'ядноўчы -ая, -ае. Які служыць аб'яднанню, вядзе да аб'яднання.
Беларуская ідэя яшчэ не стала галоўнай аб'ядноўчай сілай. (Н.Гілевіч)

абязбольвальны -ая, -ае. Які прызначаны служыць для абязбольвання.
Чалавек атрымліваў абязбольвальны ўкол і пакідаў кабінет. (Звязда. 30.04.1996)

абязгрошаны -ая, -ае. Які страціў грошы, апынуўся без грошай.
Абязгрошаныя, але не засмучаныя, мы апынуліся невялікай кампаніяй у рэстаране «Беларусь». (І.Шамякін)

абярог, абярэг -а, м.
1. Амулет, талісман.
Абярог аберагае чалавека ад усялякай нечысці. (С.Суднік) Абвостраны нарог Хапае за крысо. Нібыта абярог Аддаленых часоў. (У.Мазго)
2. перан. Ахоўца, аберагальнік.
Жанчына пазбаўлена права выбару: быць абярогам сям'і, нараджаць і выхоўваць дзяцей здаровымі і разумнымі або самарэалізоўвацца ў нейкай іншай дзейнасці. (Беларусь. 1997. № 7) І ўсё ж свет эмацыйнай інтуіцыі творцы [паэта Алеся Разанава] не зусім вызвалены ад сувязяў з рэальнай прадметнасцю, бо менавіта рэальныя рэчы-вобразы з'яўляюцца абярэгамі для такой інтуіцыі. (Роднае слова. 2004. № 3)

абярэжніца -ы, ж. Захавальніца.
Зацятая абярэжніца родавых нахілаў, Зосіна маці многа пастаралася над тым, каб зрабіць з свае дачкі верную і непахісную сваю паслядоўку. (Ц.Гартны)

агаломшаны -ая, -ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад агаломшыць.
Янусь ажно перастаў жаваць, агаломшаны важкасцю мудраслоўя. (П.Васючэнка)
2. у знач. прым. Збянтэжаны, разгублены.
Невыпадкова прэзідэнт Кыргызстана пры абмене афіцыйнымі прамовамі меў агаломшаны выгляд. (ЛіМ. 05.04.1996)

агаломшыць -шу, -шыш, -шыць, зак., каго. Моцна ўразіць, ашаломіць.
[Амерыканец] нас агаломшыў, заявіўшы: «Вось вы наракаеце на камерцыйнае кіно. А я вам скажу, што без камерцыйнага кіно ніякага іншага ў вас не будзе...» (ЛіМ. 31.10.1997)