изойтися — скончыцца

изопрати — вымыць

изорати — узараць

израдити — здрадзіць, парушыць вернасць каму-н., прадаць

изречение —
1. прамаўленне, гаварэнне;
2. прыгавор, вырак

изродница — сваячка

изрядити —
1. падрыхтаваць, забяспечыць;
2. справіць, зрабіць што-н., арганізаваць;
3. параіць, парадзіць

изсилити —
1. перамагчы, адолець;
2. знясіліць (пра хваробу)

изстарины (истарыны) прысл. — здаўна, з даўніх часоў

изступати:
˜ изступати отъ себе — выходзіць са свайго звычайнага стану

изступленный дзеепрым. — крайне ўзрушаны

изумение (изумленье) — страта розуму

изуметися — разгубіцца, не змагчы зразумець

изчтеный — злічаны, палічаны, пералічаны

изъяти (изяти) — схапіць, узяць сілай;
˜ изяти душу — пазбавіць жыцця, забіць

изымати (иззымать) — узяць у палон, захапіць, злавіць

изящнейший (изясщнейший) —
1. прым. выш. ст. выдатнейшы, надзвычайны, дастойнейшы;
2. у знач. наз. асоба высокага сану

иконникъ (иконикъ) — іканапісец

икономахъ — іканаборац

иктионъ (иксионъ) — драпежная птушка, каршун