1 оканне, -я, н. 1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. окаць. 2. Спец. Захаванне ў вымаўленні ненаціскнога «о» пасля цвёрдых зычных; проціл. аканне. Оканне палескіх… 2 окаць, -аю, -аеш, -ае; незак. Захоўваць у вымаўленні ненаціскное «о» пасля цвёрдых зычных; проціл. акаць. 3 окаючы, -ая, -ае. У якім захоўваецца ў вымаўленні ненаціскное «о»; проціл. акаючы. Окаючы дыялект.