кубатурка, кубатурніца, кубатка — курыца з інкубатара.
Курка-кубатурка, ей пітух усе косці памяжджуліў.

кубачкі — грыбы.
З дожджу пусціліся, і тут жа занос сураежкаў, кубачкаў.

кубіч — невялікі кубельчык.
Ссып пшанічку ў кубіч, яе мала асталося.

кугугутанька — ласкавае найменне зайца.
А мой ты заінька, а мой ты кугугутанька. (Малога мяне так кволіла мама.)

кудлычыць — касмаціць, кудлаціць.
Вецер кудлычыць пітухоў хвост.

кука — драўляная даўбежка, пабаешка, якой разбіваюць глыжы ці лёд.
Зімой, калі пад ільдом стаіць шчупак, б'юць кукай, глушаць, прабіваюць лёд, а пасля восцямі дастаюць рыбіну. Шчупак спіну к сонцу, яго кукай бух, тапаром прасякуць і скарэй на лёд. Некалі свякроў смяялася з маёй маладой мамы, калі яна сказала: «Іван рыбы накукаваў».

кукулка — зязюля; яшчэ — мала, на звод.
Месяц пройдзіць і кукулку не пачуіць. Грошы на кукулку толькі.

кулаччо, кулачча — кулакі (зборнае).
А ў ейных братоў кулаччо па пуду.

кулеўе — кулі саломы.
Кулеўем страху накрылі.

кулічкі — драўляныя гвазды, каб вешаць сёдлы.
Каб былі для конікаў стайнічкі, // Для ўздзечак палічкі, // Для сёдлаў кулічкі.

кулогаць — праць, мыць збольшага.
Ты лайно троху пакулогай, і ладна.

кулоскацца — пялёхацца.
Кулоскаіцца малы ў начоўках, як у той сажалцы.

купа — торф.
Як купа ўзгарыцца, рады не дасі да восеньскіх дажджоў.

купала — агонь, пажар.
Яны яму купалу зробілі - хата згарэла.

купіла — грошы.
Купіць бы купіла, ды мала купіла маю.

купіна — яміна, з якой выбралі купу (торф).
Усё балота ў купінах, і цвярозы ня пройдзіць, праваліцца.

купчасціцца — разрастацца кронай.
Крушыннік купчасціцца, аж цень зялёны.

куравод — пра пеўня й пра маладога хлопца, ласага на дзяўчат, пра завадзілу.
І куравод гэты ўжо дзевак прывёў.

куракі — вушкі ў лапцях, куды ўдзявалі аборы (вяровачкі), каб забарсаць лапці.
Ідзеш балацявінай, курак за курак чапляецца. Лапці лыковыя, і куракі тарчаць.

курая — гермафрадыт.
Андрэй так і астарэў, ня жэнячыся, відаць, ён курая.