пяколак — чарэнь, гарачае месца на печы.
Баба сядзіць на пяколку й есь клёцку.

пялёх — гукаперайманне.
Вада ў возіры пялёх-пялёх.

пярхекала — хто кашляе сухім кашлем, перхае.
Стары пярхекала ў хаці, як барана якая.

пяршачка — карова, якая першы раз цялілася.
Купіла пяршачку, мала яшчэ малака даець.

пярэжні — пярэдні.
Сабака кульгаіць на пярэжнюю лапу.

пярэка — хто ўсім пярэчыць.
Пярэку не перапярэкаіш, хоць ты яму кол на галаве чашы.

пярэкруты — перакручаныя ніткі.
Калі калаўротам круцюць - пярэкруты, як ткуць - бугор.

пярэць — гаварыць абы-што.
Пярэць на яе, што толькі ў галаву прыдзіць.

пястачка — шчопаць, нюшок, панюшка нечага сыпкага, узятага пяццю пальцамі.
Усып яшчэ пястачку круп, а то суп рэдкі. Вазьмі пястачку мукі.
(Пясць - кісць рукі.)

пясчанкі — грыбы, якія па пяску растуць.
Павінны пясчанкі пайсці, зялёнкі з зямлі пушчаюцца.

пята — у касе.
Хай на пяту бярэць, а ня носам, тады лепі касіцца будзіць.

пяток — пяць.
Пяток яечак ды яшчэ пяток, глядзіш, і дзесятак будзіць на Вялічка.

пяцкеліцца — мучыцца, пакутваць, гараваць.
Мы б усё роўна пяцкеліліся з ім.

пячурка — выемка, нішка, выямінка ў печы, у якой звычайна ляжаць запалкі, гарбузяняткі.
Нікому так не ўдалося, // Як нашаму Юрку: // Сам на печы, хуй на плечы, // Яйцы - у пячурку.

пяшчонік — любімчык бацькоў, спешчаны ласкай і ўвагай.
А гэты пяшчонік каб да чаго, здурнілі змалі.