рубель — жардзіна (пераважна бярозавая), увязнік, якім зверху ўціскаюць (увязваюць) сена ў брыцы.
Так стараліся ўціснуць сена, як рубель ня лопнуў.

рубец — шво.
Такі лівень - рубца сухога не было.

рубшчык — хто рубіць хату.
І рубшчыкам трэба наліць, каб ізруб быў звонкі, як той кубак.

рудка — рудая, рыжая.
Унучка ў бацьку свайго рудкаю ўрадзілася - агнём гарыць.

рукаты — майстра на ўсе рукі.
Ён малец рукаты, у яго ўсё ў руках гарыць. Ён цясляр рукаты.

рукаятка — маток напрадзенай воўны.
Ай, цюк дык і цюк, // Лепі дзеўка, чым дзяцюк. // Дзеўка хату падмяцець, // Рукаятку напрадзець.

рунія — рунь.
Рунія кажухом узялася, зерняты ўсхолыя былі.

рупіць — хвалюе, не дае спакою.
Рупіць мне запасці дроў на зіму.

рупніца — прыпар, клопат, праца, якую трэба зрабіць хутчэй.
На яго рупніца напала, яму й белага дня мала. Як рупніца нападзець, дык і валун ідзець.

рухацца — кратацца.
І ня кратайся, і ня рухайся.

рухаць — рохкаць.
Свіння сама пра сябе рухаіць.

ручасцік — гарлач (стаўбун) з ручкай, горла перацятае.
«Ці ёсць гарлачы?» - «Не, толькі ручасцікі».

ручна — з рук у рукі.
Аддай яму доўг ручна.

ручнік, ручніца — малы, які не злазіць з рук.
А малец дык саўсім ручнік, з рук ня злазіць, ды й дзеўчынёшка ручніца.

ручыць — шанцаваць, добра пладзіцца.
Мне не ручылі свінні. Хто на жыдоўцы жэніцца, таму свінні ручаць.

рушацца, рухацца — кранацца з месца, наважыцца йсці, ехаць.
Дзе не ждуць, і рушацца нечага. Сядзі ты ў сваей хатцы й не рухайся, і там табе не мяды будуць.

руя — гайня, чарада.
Руя ваўчыная спакою ня маіць.