 |
На ваш запыт знойдзены 220 артыкулаў
-
сівуха, сіўка — старая, сівая.
Пашоў ужо к сваей сівусі. А яна старая такая, сіўка.
-
сівярэць — быць на вятрах.
Я з васьмі гадоў сівярэю на пасці.
-
сікман — слабы на градусы напой.
Сікману чарку наліець, яму вочы й задурманіць. Нейкага сікману наліла й гэта за пачастунак лічыць. Хоць якога сікману дай - галава шчапаіцца.
-
сіла — шмат, багата.
Як стала сіла яблак, аж плот разламалі мальчаняты дуроныя.
-
сіліцца — тужыцца, намагаццца.
Як ні сіліўся, алі не асіліў.
-
сіллём, сіллю — гвалтам.
Ён к ей сіллём падлез, дык яго засудзілі. А дзеўку сіллю замуж аддаюць.
-
сінюткае — сіняе, чыстае.
Неба такое сінюткая, як працэджанае.
-
сіпка — хрыпата, сіпатасць.
Тут у мяне на грудзях сіпка села.
-
сісетнік — малое, якое сосяць (даюць грудзі).
Сынок у яе яшчэ сісетнік. Што малая - ня дзіва, сісетніца яшчэ.
-
сітаваты — рэдкі, дзюркаваты.
Ад салодкасці аж язык сітаваты стаў.
-
скавенчыцца — змучыцца, схварэць, нагаравацца.
Скавенчыўся ўвесь ад гэнай, ня тут казана, хваробы. Пакуль гарод узараў, скавенчыўся з гэтым канём.
-
скажанець — скукожыцца, схварэць.
Схварэўся сусед, скажанеў, і пазнаць цяжка.
-
скалкі — крэмень, белыя бліскучыя каменчыкі, якімі выкрасаюць агонь; яшчэ — зубы; што-небудзь моцнае.
Вазьмі з сабой скалкі, у лесі спатрэбяцца. Што ты свае скалкі выставіла?
-
скарадзь — зануда, нудзіла.
Усю душу мне дастала гэная скарадзь сваёй нудзьгой.
-
скарбёнка — скарбонка.
Грошы, колькі было, у скарбёнку ўкінула.
-
скарбнік — кладаўшчык.
Ейны мужык на базі скарбнікам робіць.
-
скаржыцца — скардзіцца, наракаць.
Радзіўшы дзетак, мушу старыцца, // Гаруючы гора, мушу скаржыцца.
-
скароміна — тлушч, сала, масла.
Пасцілі-пасцілі, а пасля аскароміліся, знайшлася й скароміна.
-
скастрыць — вылегчыць, выкласці.
Тады воліка скастрылі.
-
скасурыцца — паглядзець скоса, скасавурыцца.
Яна толькі скасурыцца - і досіць, малец у яе пад слухом.
|
|
