сценкі — абалонка ў клёцак «з душамі».
Клёцку адну разламіла, толькі сценку з'ела, а «душу» й клёцку ня ела.

сцінацца — сціскацца, закрываць рот.
У яе рот век не сцінаецца.

сціняцца — хадзіць сценем (ценем), як прывід, сноўдацца.
Сціняіцца па хаці з кута ў кут, занятку сабе не знойдзіць. Сціняіцца па двары, німа чым добрым заняцца.

сціплы — маўклівы (маўчлівы).
Бацька быў гаваркі, а Васіль па маме, болі такі сціплы.

сціпны — спрытны, зручны.
Сціпны малец любую ўгаворыць.
(Той жа корань, што й у слове дасціпны.)

сцірка — анучка сціраць са стала.
У іх ні сціркі, ні заціркі.

сціснуць — схапіцца марозам.
К вечару яшчэ мароз снег такі сцісніць.

сціх — супакой, цішыня.
Гам замоўк, і сціх настаў. Крычала - сціху ей не было.

сціха — памалу, паволі.
Сціха пачынай, каб скарэй скончыць.

сцюцюрыцца, сцяцюрыцца, счучурыцца — прытуліцца, сціснуцца, скружніцца, суцішыцца.
Як толькі вечар, яны каля бацькі сцюцюрацца. Малы з холаду сцяцюрыўся, аж будзіць балюча. Селі пад ёлачку, счучурыліся ўдваіх.

сцяг, сцяга — шмат, цуг, юрма.
На хаўтурах народу сцяг. Пуцукі сцягой з пякарні на млын ішлі.
(І сцяг (штандар), магчыма, ад сцягваць, зводзіць разам, гуртаваць.)

сцянецціка — высахлы чалавек, ад якога хіба што сцень (прывід) застаўся.
Адно сцянецціка ад яго й засталося, дзе той здаравяка-красняк?