джгнуць — лупянуць дубцом, крапівой, розгай.
Як джгнеш дубцом па срацы, дык будзіць старацца.

дзелізна — агрэх.
Што баразна, дык дзелізна.

дзеўчынёшка — дзяўчо, падлетак.
Ужо дзеўчынёшка, а ўсё яшчэ ў лялькі гуляіць. І Стахванава дзеўчынёшка ўжо выладнела.

дзеўчыцца — калі дзяўчо хоча пачуваць сябе дзеўчынаю, пераймаць дарослыя манеры.
Ня вырасла да стала, а ўжо дзеўчыцца пачала.

дзецяроб — у каго багата дзяцей.
Руплівага дзецяроба баіцца хвароба.

дзівіць, дзіваваць — здзіўляцца.
Хто на яе дзівіць будзіць, на страхоцце такое?

дзіклівы — дзікаваты, нелюдзімы.
Малец дзіклівы, усіх дзічыцца, як у лесі вырас.

дзічка — бародаўка.
А наша баба ўмеіць дзічкі зводзіць.

дзічына — здзічэлы выпас, луг.
Выпасу німа - адна дзічына, калхоз усё абсеяў лубінам, луг заліло.

дзюгнуць — выпіць, глынуць.
Добра дзюгнуў, чуць сябе нясець.

дзюк — дзёўб.
Знайшоў пітух ягадзіну, дзюк - і курам аддаў.

дзялёнка — папаска.
Узяў дзялёнку сала ў дарогу.

дзяло — клопат, справа.
Вот маё дзяло якое.

дзяннецца — світаць, днець.
Ужо дзяннецца стала, а яго ўсё німа.

дзяннік — двор, мясціна ў атачэнні хаты й гаспадарчых прыбудоў.
З хлеву выйдзіш, і дзяннік загароджаны паміж хлевам і хатай, бываіць крыты.

дзярноўе — дзёран.
Каб знаў, абклаў бы магілку дзярноўем.

дзяўчур — як бы паддзяўчына.
Усё малая-малая, аж, глядзі ты, дзяўчур які.

длінноцце — цягамоціна.
Ад яго длінноцця аж моташна зробілася.

днішка, дэнца — кавалак гладка абструганай дошкі, на якой крышаць сала, цыбулю; яшчэ — донца.
Што ты на стале крышыш, вазьмі днішка. У даёнцы дэнца замяніў.

довеч — давеку.
Касцюм у яго быў довіч як новы.