звадыяш — ашуканец, той, хто зводзіць з правільнай дарогі.
Звадыяш і чорта звядзець, і сябе абвядзець.

зважыць — уступіць, прамаўчаць.
Пачнець дудзіць на маму, а яна прамаўчыць, зважыць, і ўсё добра.

званне — мянушка.
З некага знялі званне, а к яму прылажылі, і стаў Мэгуш.

звекаваць — доўга жыць на адным месцы.
Я ўжо звекавала тут і то ня ўсё помню.

звесціся — занудзіцца; яшчэ — занядужыць.
Усё ж я багата, а то саўсім без курэй звялася. Столькі хварэіць, звёўся на сцень.

звягло, звягун — той, хто звягае.
Сціхні, звягло, бо галава ад цябе трашчыць.

звягунец — галасісты званок, звычайна пад дугою.
Гоняць коні ганцы й звіняць звягунцы, едзіць вяселля.

звярыстая — звераватая.
Яна стала звярыстая баба, з ёй ня зладзіш.

звярыца — злая асоба.
Ня матка, а звярыца нейкая, на роднага рабёнка кідаецца.

звярыцца — люцець, злець, быць раз'юшаным.
Што ты звярысся, глядзі не ўсярыся.

звяцца — зніцець, усохнуць.
Сёлета бульба так звялася - адны арэшкі.