141 атуманены, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад атуманіць. 142 атуманіцца, -нюся, -нішся, -ніцца; зак. 1. Зацягнуцца, пакрыцца туманам, смугою; затуманіцца. // Зацягнуцца, страціць празрыстасць (пра вочы). 2. перан. Страціць… 143 атуманіць, -ню, -ніш, -ніць; зак. 1. што. Зацягнуць, пакрыць туманам, смугою; затуманіць. 2. перан.; каго-што. Пазбавіць магчымасці ясна думаць, разважаць. Ап'яніў… 144 атуманьвацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. 1. Незак. да атуманіцца. 2. Зал. да атуманьваць. 145 атуманьваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да атуманіць. 146 атупеласць, -і, ж. Уласцівасць і стан атупелага. Такія моманты бывалі ў жыцці Сашкі Стафанковіча, момантны жывёльны страх быццам бы прарываў атупеласць яго галавы… 147 атупелы, -ая, -ае. Які страціў здольнасць разумець. У гэтыя хвіліны ён быў як атупелы. Чорны. // Які выяўляе атупенне сваім знешнім выглядам. 148 атупенне, -я, н. Стан паводле знач. дзеясл. атупець. 149 атупець, -ею, -ееш, -ее; зак. Страціць (у выніку зморанасці, хваробы і пад.) здольнасць разумець, усведамляць; стаць някемлівым, тупым. За гэты дзень, нават,… 150 атупленне, -я, н. Дзеянне паводле знач. дзеясл. атупляць. 151 атупляць, -яю, -яеш, -яе; незак. Пры дапамозе пэўнага ўздзеяння на разумовыя здольнасці чалавека прыводзіць да атупення. 152 атухаць, -ае. Незак. да атухнуць. 153 атухнуць, -не; пр. атух, -ла; зак. Паслабець, перастаць зырка гарэць. 154 атушаны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад атушыць. 155 атушыць, атушу, атушыш, атушыць; зак., што. Разм. Прымусіць атухнуць; патушыць. Атушыць агонь. // перан. Паслабіць развіццё якога-н. працэсу, дзеяння. 156 атынкаваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад атынкаваць. 157 атынкаваць, -кую, -куеш, -куе; зак. Пакрыць сцены, столь тынкам. 158 атынкоўваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да атынкаваць. 159 атынкоўка, -і, ДМ -ўцы, ж. 1. Тое, што і тынк. Сям-там са столі адарваліся кавалачкі атынкоўкі. Лынькоў. 2. Тое, што і тынкоўка. 160 атынкоўшчык, -а, м. Тое, што і тынкоўшчык.