Нарадзіўся 25.04.1902 у Вільні. Паходзіў з беларускай праваслаўнай сям'і: бацькі - Якуб і Марыя (з дому Балушкаў) Сарокі. Скончыў Віленскую беларускую гімназію. Вучыўся на факультэце права Віленскага ўніверсітэта імя Стафана Баторыя (1930-1935?). Сябра Акадэмічнага гуртка беларусаведы (1934-1935). Прымаў удзел у дзейнасці Беларускага студэнцкага саюза і студэнцкай карпарацыі «Скарынія». Відны дзеяч заходнебеларускага царкоўна-рэлігійнага жыцця. Падтрымліваў ідэю аўтакефальнасці праваслаўнай царквы і яе беларусізацыі ў Заходняй Беларусі. Уваходзіў у склад рэдакцыйнай групы праваслаўнага часопіса «Сьветач Беларусі». Выдаваў газету «Беларусь працы». Звязаны з нацыянальна-рэлігійнай групоўкай Ф.Вернікоўскага і Ў.Більдзюкевіча. У пачатку Другой сусветнай вайны знаходзіўся ў Варшаве, дзе пэўны час працаваў разам з Ф.Акінчыцам у беларускіх грамадска-палітычных арганізацыях. Пасля трох месяцаў працы не знайшоў з ім паразумення і выехаў на вёску. Пазней жыў на Белападляшшы. Займаў пасаду войта воласці Лазы, а пасля выконваў абавязкі бурмістра ў в. Янаў-Падляскі. Паводле звестак А.Клімовіча і П.Ластаўка ў 1940 г. хварэў на тыф. Аслаблены пасля хваробы, памёр 01.12.1941 ад запалення лёгкіх у Янаве-Падляскім.
Літ.: ЦНБ, ф. 5, воп. 1, спр. 1; LCVA, ф. 51, воп. 7, спр. 6.
