41 ахвотна, прысл. З ахвотай, з прыемнасцю, з радасцю. [Настаўнік:] — Ведаеш што, Сцёпа, папрабуй ты на рабфак паступіць.. Табе я ахвотна памагу. Колас. Хлопцы былі… 42 ахвотнік, -а, м. 1. Той, хто мае жаданне заняцца чым-н., узяцца за якую-н. справу. Чэмер рад быў бы з кожным пагаварыць,.. але, не знаходзячы ахвотніка, гаварыў… 43 ахвотніца, -ы, ж. Жан. да ахвотнік. 44 ахвотны, -ая, -ае. Разм. 1. Які мае ахвоту на што-н., схільны да чаго-н. Кукарэка, ахвотны да размовы, падрадзіўся ісці і паказаць дом старшыні. Грамовіч. 2.… 45 ахвочы, -ая, -ае. Разм. 1. Які выказвае ахвоту, жаданне на што-н., да чаго-н. і пад. Малодшы Марцін да гаспадаркі не быў ахвочы. Карпюк. Каму з вас не цікава… 46 ахвяра, -ы, ж. 1. Прадмет або жывая істота, прынесеныя ў дар бажаству паводле абрадаў некаторых рэлігій. 2. Добраахвотная ўступка, адмаўленне, адрачэнне на… 47 ахвяравальнік, -а, м. Уст. Той, хто прыносіць што-н. у дар каму-, чаму-н. 48 ахвяраванне, -я, н. 1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ахвяраваць. 2. Уст. Тое, што і ахвярапрынашэнне (у 1 знач.). У гэты ж самы вечар, пры святле вогнішча, адбылося… 49 ахвяраваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад ахвяраваць. 50 ахвяравацца, -руецца; незак. Зал. да ахвяраваць. 51 ахвяраваць, -рую, -руеш, -руе; зак. і незак. 1. каго-што і без дап. Добраахвотна аддаць (аддаваць), прынесці (прыносіць) у дар што-н. Пані Вашамірская ахвяравала… 52 ахвярапрынашэнне, -я, н. 1. Абрад прынашэння ахвяры. 2. Тое, што прыносіцца ў ахвяру. 53 ахвярнасць, -і, ж. Гатоўнасць ахвяраваць сабой. 54 ахвярнік, -а, м. 1. Спецыяльнае месца, спецыяльны стол або ачаг, на якім прыносіліся ахвяры бажаству. 2. Стол з левага боку алтара ў праваслаўнай царкве, прызначаны… 55 ахвярны, -ая, -ае. 1. Уст. Які прыносіцца ў ахвяру. Ахвярная жывёла. Ахвярная кроў. 2. На які прыносяць ахвяры. Ахвярны агонь. Ахвярны стол. 3. перан. Гераічны,… 56 ахвяроўваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да ахвяраваць. 57 ахілесаў, -ава. У выразе: ахілесава пята гл, пята. [Паводле імя міфічнага грэчаскага героя Ахілеса.] 58 ахіліць, ахілю, ахіліш, ахіліць; зак., каго-што. Тое, што і ахінуць. 59 ахіляць, -яю, -яеш, -яе. Незак. да ахіліць. 60 ахінанне, -я, н. Дзеянне паводле дзеясл. ахінаць — ахінуць (у 1 знач.).