41 авары, -аў; адз. авар, -а, м. Цюркскія плямёны, якія ўварваліся ў 6 ст. ў прыдунайскія землі і ўтварылі там самастойную дзяржаву, што праіснавала да пачатку… 42 аварыйнасць, -і, ж. Наяўнасць аварый. Барацьба з аварыйнасцю. □ Аварыйнасць і няшчасныя выпадкі выклікаюцца грубымі парушэннямі правіл бяспекі руху. “Звязда”. 43 аварыйны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да аварыі. Аварыйны сігнал. Аварыйная сітуацыя. // Які выкарыстоўваецца ў самых пільных выпадках. Твар нампаліта быў белы… 44 аварыйшчык, -а, м. Разм. 1. Той, хто нясе аварыйную службу, ліквідуе аварыі. 2. Нядбайны рабочы, які дапускае аварыі. 45 аварыя, -і, ж. Пашкоджанне якога-н. механізма, машыны і пад. у час дзеяння, руху. Для папярэджання аварый суднаў небяспечныя месцы абслугоўваюцца гукавой сігналізацыяй.… 46 аваскоп, -а, м. Прыбор для вызначэння свежасці яец шляхам іх прасвечвання. [Лац. ovum — яйцо і грэч. skope**ō — гляджу.] 47 авацыя, -і, ж. Калектыўнае выказванне працяглымі воплескамі, радаснымі воклічамі (звычайна на тэатральных пастаноўках, мітынгах) адабрэння чаго-н., захаплення… 48 авеню, нескл., н. У Францыі, Англіі, ЗША і некаторых іншых краінах — шырокая з прысадамі вуліца. Чорная ноч над Амерыкай. Гул паліцэйскіх сірэнаў На ўсіх авеню… 49 авечка, -і, ДМ -чцы; Р мн. -чак; ж. Свойская жвачная жывёліна, якая дае воўну, мяса, малако; самка барана. Па вуліцы каровы затухкалі, забляялі авечкі, ляснуў… 50 авечкагадовец, -доўца, м. Той, хто займаецца авечкагадоўляй. 51 авечкагадоўля, -і, ж. Галіна жывёлагадоўлі. Танкарунная авечкагадоўля. 52 авечкагадоўчы, -ая, -ае. Які мае дачыненне да авечкагадоўлі, звязаны з ёй. Авечкагадоўчая ферма. Авечкагадоўчы раён. 53 авечнік, -а, м. Авечы хлеў. 54 авечы, -ая, -ае. Які мае адносіны да авечак, належыць авечкам. Авечы статак. Авечая воўна. // Прыгатаваны з малака авечкі. Авечы сыр. ◊ Авечая галава гл.… 55 авеяны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад авеяць. 56 авеяць, авею, авееш, авее; заг. авей; зак., каго-што. 1. Тое, што і абвеяць. Здаровы холад зімы авеяў і разрумяніў.. [панне Людміле] шчокі. Колас. 2. перан.… 57 авёс, аўса, м. 1. Яравая збажына, зерне якой ідзе на корм коням і на крупы. Не гані каня бізуном, а гані аўсом. Прыказка. 2. толькі мн. (аўсы, -оў). Пасевы… 58 авівацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. 1. Незак. да авіцца. 2. Зал. да авіваць. 59 авіваць, -аю, -аеш, -ае. Незак. да авіць. 60 авіетка, -і, ДМ -тцы; Р мн. -так; ж. Устарэлая назва лёгкага (звычайна аднамеснага) самалёта з рухавіком малой сілы. Па-над горадам на захад З неразлучнай нашай…