41 асаед, -а, М -дзе, м. Драпежная птушка сямейства ястрабіных, якая жывіцца пераважна насякомымі, у прыватнасці восамі. 42 асака, -і, ДМ асацэ, ж. Шматгадовая травяністая расліна сямейства асаковых з вузкім, доўгім і жорсткім лісцем. Лясная, пясчаная асака. □ Па адзін і па другі… 43 асаковы, -ая, -ае. 1. Які мае адносіны да асакі. Навокал агню і дуба насцелена многа асаковага сена, каб мякчэй было адпачываць касцам. Пестрак. 2. у знач.… 44 асалавеласць, -і, ж. Уласцівасць асалавелага. Зноў знікла асалавеласць, з'явілася яшчэ большая натхнёнасць, чым раней. Бядуля. 45 асалавелы, -ая, -ае. Які стаў расслабленым; санлівы, атупелы. Асалавелы выгляд. Асалавелыя вочы. □ Іван і ўраднік надзяваюць шапкі, бяруць пад ручкі асалавелага… 46 асалавець, -ею, -ееш, -ее; зак. Стаць расслабленым, санлівым у выніку зморанасці або ап'янення; атупець. Калачык разы тры зацягнуўся дымам, асалавеў, пасядзеў некалькі… 47 асалапець, -ею, -ееш, -ее; зак. Разм. Разгубіцца, збянтэжыцца, страціць здольнасць разумець. Зелянюк на момант асалапеў, але зараз жа ўзяў сябе ў рукі. Зарэцкі.… 48 асалода, -ы, ДМ -дзе, ж. Вышэйшая ступень задавальнення, адчування прыемнага. Перайсці ж уброд раку летам — адна асалода. Колас. Сейбіт меў асалоду — Жыта слаўна… 49 асамблея, -і, ж. 1. Агульны сход членаў якой-н. міжнароднай арганізацыі. Генеральная Асамблея Арганізацыі Аб'яднаных Нацый. 2. Уст. Баль, вечар з забавамі ў… 50 асананс, -у, м. Паўтарэнне ў вершы аднолькавых або падобных галосных гукаў; недакладная рыфма, у якой супадаюць толькі націскныя галосныя гукі. [Фр. assonance.]… 51 асанансны, -ая, -ае. Які мае адносіны да асанансу. Асанансныя рыфмы. 52 асанна, -ы, ж. У выразе: спяваць асанну гл. спяваць. [Стараж.-яўр. hasanna! — Слава!] 53 асарамаціцца, -мачуся, -мацішся, -маціцца; зак. Разм. Асарамаціць сябе. 54 асарамаціць, -мачу, -маціш, -маціць; зак., каго. Разм.. Паставіць каго-н. у становішча, якое прымушае адчуць сорам, няёмкасць. Андрушка ўзяў з рук у Мацвея плуг.… 55 асароміцца, -млюся, -мішся, -міцца; зак. Зрабіўшы непрыгожы ўчынак, трапіць у няёмкае становішча; асароміць сябе. Я ніколі яшчэ нікому не пісаў пісем. Мне і хацелася… 56 асароміць, -млю, -міш, -міць; зак., каго. Паставіць у становішча, якое прымушае адчуць сорам, няёмкасць. [Патапавіч:] — Гэты мой сваток Саладуха асароміў усіх нас… 57 асаромлены, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад асароміць. 58 асартымент, -у, М -нце, м. Падбор разнастайных відаў і гатункаў тавараў у гандлёвым прадпрыемстве або вырабаў у вытворчым. // Падбор аднародных прадметаў розных… 59 асартыментны, -ая, -ае. Які мае адносіны да асартыменту. 60 асарці, нескл., н. Спецыяльна падабраная сумесь чаго-н., пераважна аднароднага; набор. Асарці з суніц, малін і чарніц. □ Гэтае кафэ вельмі ўпадабалі падлеткі:…
