141 асенізацыйны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да асенізацыі. Асенізацыйныя машыны. Асенізацыйны абоз. 142 асенізацыя, -і, ж. Сістэма мерапрыемстваў для ачышчэння мясцовасці ад нечыстотаў і адкідаў; паляпшэнне гігіенічных умоў мясцовасці. [Ад фр. assainissement — аздараўленне.]… 143 асенні, -яя, -яе. Які мае адносіны да восені; звязаны з восенню, які адбываецца восенню; восеньскі. Асенняе раўнадзенства. Асеннія месяцы. □ У Заборцах было… 144 асептыка, -і, ДМ -тыцы, ж. Папярэджванне заражэння раны пры дапамозе абеззаражвання фізічнымі метадамі (кіпячэннем, парай) усіх прадметаў, якія датыкаюцца да яе.… 145 асептычны, -ая, -ае. Які мае дачыненне да асептыкі; абеззаражаны. Асептычная павязка. 146 асесці, асяду, асядзеш, асядзе; зак. 1. Панізіцца, ушчыльніўшыся, зляжаўшыся. На дварэ стаяла адліга. Волкі, цеплаваты вецер гнаў па небе шэрыя хмары. Снег… 147 асесціся, асядуся, асядзешся, асядзецца; зак. (рэдка). Тое, што і асесці (у 1, 2, 5 знач.). 148 асетр, асятра, м. Буйная прамысловая рыба, каштоўная сваім мясам і ікрой. 149 асетрагадоўля, -і, ж. Прамысловае развядзенне асятровых рыб. 150 асецевы, -ая, -ае. Які мае адносіны да асеці. 151 асецін гл. асеціны. 152 асецінка гл. асеціны. 153 асецінскі, -ая, -ае. Які мае дачыненне да Асеціі, асецінаў. Асецінская мова. Асецінская парода авечак. 154 асеціны, -аў; адз. асецін, -а, м.; асецінка, -і, ДМ -нцы; мн. асецінкі, -нак; ж. Народ, які складае асноўнае насельніцтва Паўночна-Асецінскай АССР і Паўднёва-Асецінскай… 155 асець, -і, ж. Прыбудоўка да тока, у якой сушаць снапы. 156 асечка, -і, ДМ -чцы; Р мн. -чак; ж. Адсутнасць выстралу пры спуску курка ў выніку няспраўнасці зброі або патрона. Тадэўчык.. прыцэліўся і націснуў курок. — Асечка!… 157 асёл, асла, м. 1. Роднасная каню ўючная свойская жывёліна, звычайна шэрай афарбоўкі, з доўгімі вушамі. 2. Лаянк. Пра дурнога, тупога, упартага чалавека.… 158 асівець, -ею, -ееш, -ее; зак. Разм. Пасівець, ссівець. [Аміля:] — Позна ты цяпер ужо думаеш выйсці ў вялікія маштабы. Галава твая асівела. Чорны. 159 асігнаванне, -я, н. 1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асігнаваць. 2. часцей мн. Асігнаваная сума. Асігнаванні на сацыяльна-культурныя мерапрыемствы. Асігнаванні… 160 асігнаваны, -ая, -ае. Дзеепрым. зал. пр. ад асігнаваць.