-
61
шуя — малеча, недалеткі.
Расступіцеся, шуя, не стапчыце мне хуя! -
62
шчавульнік — конскае шчаўе.
Гарод шчавульнікам парос, гаспадара німа. -
63
шчамель — чмель.
Пачнець кеміць, як свой шчамель ушчэміць. Што ты як той шчамель шчэмішся? -
64
шчамлётка — прышчэпка.
Лайно памыла, павесіла й шчамлёткамі прышчапіла, каб вецер ня знёс. -
65
шчоглае — дрэва, якое лёгка колецца.
Шчоглыя дровы лёгка біць. -
66
шчурка — мышка.
У дзіцячай песеньцы кошачка жаліцца: Сам кухар смятанку злізаў, // На мяне - кошачку сказаў, // Маніўся мне лапкі пабіць. // Чым жа я буду шчурак лавіць?
(Польскае szczur — пацук.) -
67
шчыбчыць — шыбаваць, часценька ступаць.
Шчыбчыць бабка, мусіць, хочаць свае гады дагнаць. -
68
шчыраслоў — шчыры на слова, ветлівы, спагадны.
Ён такі шчыраслоў, ад яго слова душу ласкай агортваіць. -
69
шчырнік, шчырун — які шчырэе для каго-небудзь, спагадае.
Душа матчына - шчырніца вечная. У шчыруна душа бяз дна. -
70
шчэрыцца — усміхацца.
Ты мне зубы ня шчэр (не галі). -
71
шыдэлак — кручок для вязання.
Як шыдэлак зручны, дык і вязанка вяжацца лёгка.
(Польскае szydełko — кручок.) -
72
шыркі — шырыня.
Такія шыркі, як гэты дошкі. -
73
шыхаць — шаптаць, наракаць паўшэптам, абурацца.
Нахахаталіся, нашыхаліся - нічога на стале не было есці. Бабы зашыхалі: «Вунь ён ідзець». -
74
шэды — сівы, шэры.
Ён ужо, як воўк, шэды, а ўсё кавалерыцца. -
75
шэжакам — вожыкам.
Валасы шэжыкам стаяць, вочы папуляў. -
76
шэрас — шэрань, іней.
Такі шэрас, дрэвы ўсе паабшэрасавалі.
На запыт знайшлося 76 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць