-
101
зашаціцца — схавацца.
Зашаціўся адзін агурок у бураках, такі ладны.
(Затаіцца пад шатамі.) -
102
зашытае — гарачае варыва, якое заплыло, пакрылася тлушчам.
Поліўка, яна зашытая, дык ты дуй. -
103
збагдарыць — збыць, прагуляць, прадаць за бесцань, згубіць, збаёдаць.
Ён усё, што бацька нажыў, скора збагдарыў. -
104
збегчы — угнацца, бегчы разам, дагнаць.
Дужа мама збяжыць за намі. -
105
збівіны — стаптаная, зблочаная збажына.
Ня жыта, а збівіны адны засталіся. -
106
збрагнуць — забрадзіць, укіснуць.
Незакупаранае варэнне аментам збрагніць. -
107
збузаваць — здратаваць.
Кошка навяла чатыры кацянёнкі - усё сена збузавалі; яны толькі на свет пусціліся, сляпыя й мокрыя яшчэ. -
108
збыццё — збыт.
Німа збыцця такому тавару, са збытам адно гора. -
109
збычыцца — насупіцца.
Чаго ты збычыўся, ты ж дачку замуж аддаеш. -
110
звадыяш — ашуканец, той, хто зводзіць з правільнай дарогі.
Звадыяш і чорта звядзець, і сябе абвядзець. -
111
зважыць — уступіць, прамаўчаць.
Пачнець дудзіць на маму, а яна прамаўчыць, зважыць, і ўсё добра. -
112
званне — мянушка.
З некага знялі званне, а к яму прылажылі, і стаў Мэгуш. -
113
звекаваць — доўга жыць на адным месцы.
Я ўжо звекавала тут і то ня ўсё помню. -
114
звесціся — занудзіцца; яшчэ — занядужыць.
Усё ж я багата, а то саўсім без курэй звялася. Столькі хварэіць, звёўся на сцень. -
115
звягло, звягун — той, хто звягае.
Сціхні, звягло, бо галава ад цябе трашчыць. -
116
звягунец — галасісты званок, звычайна пад дугою.
Гоняць коні ганцы й звіняць звягунцы, едзіць вяселля. -
117
звярыстая — звераватая.
Яна стала звярыстая баба, з ёй ня зладзіш. -
118
звярыца — злая асоба.
Ня матка, а звярыца нейкая, на роднага рабёнка кідаецца. -
119
звярыцца — люцець, злець, быць раз'юшаным.
Што ты звярысся, глядзі не ўсярыся. -
120
звяцца — зніцець, усохнуць.
Сёлета бульба так звялася - адны арэшкі.
На запыт знайшлося 179 артыкулаў
Паведаміць пра недакладнасьць